Busbrief 192

De foto's in deze rubriek vind ik altijd vertederend door de eenvoud en de sfeer. Waar is iedereen? Ik weet niet welke straat dit is in wat vermoedelijk in de buurt van Utrecht zou kunnen zijn, maar als deze straat nog bestaat zul je hoogstwaarschijnlijk anno 2025 een iets ander beeld kunnen verwachten. De NBM was toen de vervoerder en toont dat met 2 Crossley bussen waarvan ik de wagen op de voorgrond met het kenteken heb kunnen herleiden tot wagenparknummer 1819 gebouwd in 1948. Het kenteken was toen L-57969 en is later gewijzigd in het modernere registratienummer PB-00-07. De bus heeft dienst gedaan tot september 1960 en vond zijn Waterloo daarna bij het CAB.

Aanvulling Jan B.: De Crossley bussen van de NBM rijden niet "in de buurt van", maar zelfs in Utrecht: in de Stationsstraat. Achter de bussen, door de bomen weliswaar bijna onzichtbaar, ligt het (oude) Centraal Station. Meer oude foto's op Pinterest.

Aanvulling van Eric V.: In Busbrief 192 wist je niet waar de foto was genomen van de NBM. Dat is geweest in de Stationsstraat in Utrecht. Deze straat bestaat niet meer, want op deze plek is Hoog-Catharijne gebouwd. (Eric stuurde mij gelijk ook een aantal foto's die ik graag had willen plaatsen maar ivm auteursrechten ben ik erg voorzichtig geworden dus helaas Eric.)

Aanvulling van Dick van der Goot: De eerste foto komt uit de vroegere Stationsstraat te Utrecht. In de 60er jaren ging ik er vaak kijken. De bussen hadden toen al lijnnummers i.p.v. -letters. Het bord boven de straat was wellicht al weg.

Aanvulling Pim van S.: De straat met de oude NBM bussen is de Stationsstraat in Utrecht. Deze straat liep van de Buitensingel naar het stationsplein. In de vijftiger jaren van de vorige eeuw werd dit plein te klein voor alle stads- en streekbussen en verhuisden de NBM bussen naar de Stationsstraat. Met de komst van het project ‘Hoog Catharijne’ werd de hele stationsbuurt eind jaren 60/begin jaren 70 volledig gesloopt. De straat op de foto is dus al lang geschiedenis geworden.

Aanvulling Theo O.: In busbrief 192 begint u in de rubriek Goud van oud met een foto waarvan u vermoedt dat deze in de buurt van Utrecht is. Uw vermoeden is juist. Om iets preciezer te zijn: Dit is de voormalige Stationsstraat in Utrecht. Deze verbond het Stationsplein met de Catharijnesingel. De foto is genomen richting Catharijnesingel. Achter de bomen is nog net het Jaarbeursgebouw te zien. In het Utrechts archief zijn meer foto's van deze straat te vinden zoals 'de Stationsstraat' en de 'blik vanaf de Stationsstraat' en 'de Stationsstraat met tram in 1949'
De Stationsstraat is in de periode 1971-1975 volledig gesloopt ten behoeve van de bouw van Hoog Catharijne. Later is er een nieuwe Stationsstraat gekomen, net iets ten zuiden van de oorspronkelijke.

De eerste foto straalt rust uit maar om te laten zien dat een rustig straatbeeld geen uitzondering was en vaker vastgelegd is, hierbij een tweede foto met slechts een fietsende mevrouw in beeld. Ze was er blijkbaar niet gerust op want ze kijkt opvallend achterom. Deze foto toont een wagen van van Gog uit Capelle a/d IJssel met wagenparknummer 8 uit 1945. Het is een UTE chassis met een Carpenter opbouw. In 1949 is de bus naar het bedrijf 'Delfland' gegaan met vlootnummer 21. Verder is de geschiedenis van deze bus (voor zover ik kon vinden) niet gedocumenteerd.

Rien K:
Soms wordt de busbriefschrijver aangenaam verrast door een inzending waar ik met genoegen aandacht voor ga vragen. Rien kende ik nog uit de Westnederland periode toen ik hem regelmatig tegenkwam in de werkplaats van o.a. Boskoop. Hij stuurde mij onderstaande privé en dus unieke foto's voor mijn archief. Hiervoor natuurlijk mijn hartelijke dank maar in mijn archief heb ik er alleen maar wat aan dus ik maak jullie graag deelgenoot. Op de eerste foto staat namelijk vader Klaas van Rien in de functie van chauffeur bij de Rijnstreek met een opvallend uniform wat aantal knopen betreft en de fraaie vouw in de broekspijpen. Van de conductrice is helaas niets bekend.
N.V. Autobusdienst de Rijnstreek was in 1942 de opvolger van een bedrijf met de naam Rapiditas waarna een jaar later het bedrijf Rossum in beeld kwam en tenslotte alles werd overgenomen door Citosa in 1947 waar Westnederland zich later weer over ontfermde. De rest is bekend. De L-47200 is een DAF/Werkspoor trekker met AA8 oplegger uit 1946 die in oktober 1947 bij Citosa terechtkwam met kenteken HX-11044. Het wagenparknummer was O 155 en de buscombinatie eindigde korte tijd later bij de NS.

Aanvulling Theo O.: U schrijft: "De L-47200 is een DAF/Werkspoor trekker met AA8 oplegger uit 1946" maar de trekker is een Crossley, de oplegger is een DAF/Werkspoor. De opleggerbussen (250 trekkers en 240 opleggers) werden na de tweede wereldoorlog door de NS besteld. Ze werden door de NS ingezet voor vervangend treinvervoer en ook gebruikt door de busdochterbedrijven van de NS op de langere afstanden. Omdat de NS gevestigd is in Utrecht, hadden alle bussen een provinciaal kenteken van de provincie Utrecht (beginnend met L).

Aanvulling Pieter S.: Een kleine kanttekening, je schrijft: "De L-47200 is een DAF/Werkspoor met AA8 oplegger uit 1946 ...". Echter de trekker is een Crossley PT42/1 en de opleggerbus is een DAF AA8 (chassis)/Werkspoor (carrosserie).
L-47200 is het Utrechtse provinciale nummer van de Nederlandse Spoorwegen en de laatste drie cijfer hiervan geven het nummer van de trekker aan, nl. 200 en 155 is het nummer van de oplegger, oftewel de combinatie was T 200/O 155 soms ook genoteerd als TCR 200/OB 155.

Aanvulling Pieter G.: In busbrief 192 staat een foto van een autobustrekker met oplegger van N.V. Autobusbedrijf De Rijnstreek. De trekker die voor de oplegger staat is een Crossley PT42/1. De opleggerchassis’ zijn door DAF gemaakt, de carrosserieën kwamen bij verschillende bedrijven vandaan zoals Verheul, Aviolanda, Fokker en Werkspoor.

De 2e foto van Rien laat opnieuw zijn vader Klaas zien poserend samen met een conducteur en een minder indrukwekkend uniform van Citosa. Deze foto dateert van circa 1950/1951 en is gemaakt in Leiden. De heren staan voor de 1944, een Crossley/Verheul gebouwd in 1947 en de eerste rit in dienst in 1948 waarna de bus tot november 1959 dienst gedaan heeft. Op deze foto heeft de bus nog kenteken HX-11067 wat later gewijzigd werd in NB-49-46.

De derde foto die ik van Rien kreeg is van weer iets later want nu is Rien zelf in beeld onder bij de 2227 in de werkplaats van de Westnederland vestiging in Boskoop. Links op de foto is Henk M. te zien en Rien voegt er aan toe dat de wielheffers later door Connexxion zijn geschonken aan het NZH museum.

John Oron:
Sinds John overgestapt is naar de RET ontvang ik na de Connexxion lesbussen en de Arriva lesbussen ook foto's van de RET lesbussen. De eerste foto laat de VDL 1300 zien naast een QBuzz wagen. We zien hier namelijk de garage van QBuzz in Leiden waar de 1300 even op visite was en ik neem aan dat dit kwam omdat John daar even moest zijn. De andere foto's laten een overzicht zien van de diverse uiterlijke verschijningen van de (gedeeltelijke) Connexxion vloot.

De laatste foto van deze serie is een opvallende. Hij wilde eerste de roltrap nemen maar vond dit toch sneller gaan........(waarom in deze rubriek? John stuurde hem aan me door namelijk)

Zwitserland:
In de 'vakantie' rubriek over het buitenland deze keer een fraaie bus in Bern die ik kreeg van Corrie. Duidelijk een gelede trolleybus van Hess. De Hess lighTram is een trolleybus die wordt geproduceerd door Carrosserie Hess AG in Bellach in Zwitserland. Oorspronkelijk was het alleen een 25 meter lange gelede bus met een lage vloer waardoor deze toegankelijk was voor mindervaliden en mensen met kinderwagens. Sinds 2017 zijn daar meer lengtes bijgekomen, met eerst gelede 18,7 meter bussen en later ook 12 meter en 10,7 meter bussen. (vrij naar Wikipedia)

Griekenland:
De vakantie van Theo leverde deze foto's op waarbij de eerste foto een bekend type bus laat zien die in de vorige eeuw te zien was in diverse provincies in Nederland, bekend als de 7000 serie waarvan voorbeelden staan in eerdere busbrieven maar vooral in busbrief 52. Op de 2e foto staat een bus waarvan ik weinig of niets te weten ben gekomen maar gezien de achterkant van een moderner voertuig achter die lantarenpaal vermoed ik dat dit een museumexemplaar betreft en dat geldt zeker ook voor de bus op de derde foto.

Frankrijk:
Jan en echtgenote Ria maakten een rondreis van circa 6 weken door Frankrijk (hij is met pensioen ;-) Daarbij kwamen ze ook terecht in de buurt van Lourdes. Parkeren is daar vanzelfsprekend niet eenvoudig en daar helpt zelfs Maria niet bij. De oplossing staat op deze foto's. Een pendelbus voor een habbekrats, prima voorziening. Wat opvalt is het verbodsbord voor honden op het reiskaartje. Het is blijkbaar vaak voorgekomen dat men de wonderen van Lourdes ook voor honden van toepassing wil laten zijn waardoor dit verbod expliciet vermeld diende te worden......

Haltes en Abri's:
De eindeloze rubriek bijzondere haltes/abri's gaat ook in deze brief door met een nieuw logo.

Tja, hopelijk niet teveel reiziger bij deze halte want zelfs met z'n tweeën is het krap zitten en liefst bij mooi weer	Een goed verzorgde halte/abri in Canada in de plaats Columbia, niet te verwarren met Colombia want dat ligt iets zuidelijker,,,,,
Of het een originele bak van een kraan kom ik niet te weten maar er is in ieder geval een ludieke bestemming aan gegeven.	Niets bijzonders is misschien de eerste reactie maar ik plaats deze foto omdat het een zeldzame verschijningsvorm van een abri is geworden. MIsschien op het platteland nog ergens maar in de steden uitgestorven (denk ik)
Van Gerrie en Theo kreeg ik dit optrekje toegestuurd als zijnde een abri. Het is in Drenthe tussen Matinge en Balinge en heet Schiphorsten. Het lijkt een rustplaats voor fietsers te zijn maar gezien de witte tegels en de verhoogde stoeprand is het haltebord net niet op de foto te zien. De kleine foto is het bewijs.

Boevenbus:
Hoe bijzonder wil je het hebben? Piet van H stuurde mij veel foto's waar ik later het een en ander mee hoop te gaan doen maar deze foto kon ik niet laten om hier te plaatsen. Dit is één van de bussen in het gevangenismuseum in Veenhuizen. Er rijdt ook nog een 50 jaar oude DAF en een dito Volvo rond.
Voor de huidige georganiseerde misdaad is dit waarschijnlijk niet het meest geschikte voertuig. Dus als er dan toch busvervoer nodig is, lijkt mij de bus op de derde foto meer geschikt.......

2e Leven:
De eerste foto kreeg ik gestuurd van Jan van der Linden uit Ekeren in België. Jan schrijft: "Bijgaand vind je een foto van de bus met het kenteken BB-74-50, gefotografeerd op 1 april 1990 op de Stadionweg te Rotterdam. Op zoek naar de antecedenten van deze bus stuitte ik op jouw busbrief 102 waar die kort besproken wordt. Zoals je ziet heeft ze op de foto een weer andere reclame-uitmonstering. misschien heb je er iets aan."

Uiteraard stel ik deze bijdragen altijd zeer op prijs. In busbrief 102 staat deze wagen inderdaad in een ander jasje met daarbij veel relevante informatie. De bus is een Volvo/Jonckheere uit 1968 die eerst voor de GABM (Gemeentelijk Autobussen Bedrijf Maastricht) sinds 1920 stadsvervoer in Maastricht, in 1971 naam veranderd in SM.
Vanaf 1971 dus voor de SM (Stadsdienst Maastricht) en in 1981 werd de bus bedankt voor het OV en is toen voor de "Tapijtwereld" gaan rijden. Nu dus in beeld in 1990 voor een bedrijf in Ter Aar.

Het 2e leven van een Amerikaanse schoolbus staat als 2e foto. Meestal gebruik ik alleen 'onze' bussen die een 2e leven hebben gekregen maar ik vond deze geschikt om te laten zien wat er soms met een bus allemaal kan gebeuren.

De derde foto is dus weer een bus uit de Nederlandse geschiedenis. Het was ooit een wagen van de VAGU (Verenigde Autobusdiensten Gouda-Utrecht) en het originele wagenparknummer is gebleven namelijk 69. Het is een Leyland/Domburg uit 1975 die op 1-1-1987 onder de vlag van Westnederland terecht kwam en in 1988 via Stichting Bever actief werd bij partyvervoerder Boulevard. Daar vertrok de bus weer in 1990 naar een particulier (Wermink) die er een kampeerwagen van maakte. Dat bleef zo tot 2009 waarna Kessels in Den Haag de eigenaar werd tot 2011 waarna de wagen voor export op de lijst stond.

Bijzonder:

Rare bussen zijn we wel gewend intussen in allerlei variaties, van grappig tot ernstig en dus heb ik foto 1 gekozen omdat ik eigen;ijk niet weet wat het is. Het ding kan rijden maar de scheepspijpen op het dak en het stuurwiel in de hut laten blijken dat het geval ook zou kunnen varen. In Nederland hebben we een woord voor dit vehikel namelijk een pieremachochel.
Rechts naast de pieremachochel staat een ander onwerkelijk voertuig. Een VWbus als helikopter. Ik blijf liever op de grond.....
De derde foto is ook opvallend en een heel originele constructie van bus, metro en trein. Of het allemaal echt bestaat is tegenwoordig geen zekerheid meer met de bewerkingsmogelijkheden op de media maar het ziet er in ieder geval leuk uit.

Tot slot in deze rubriek een 4e foto en ook een link naar een 2e leven van een Arriva bus als kledingbus in Friesland. Wat voor bus? Een kledingbus en dat is echt waar en geen trucje van AI. Klik op de foto voor meer info.

Wie weet dit?:
Intussen heb ik met hulp van Marty Werkman meerdere 'raadfoto's' klaar staan. De foto van vorige keer staat hier nog even klein onder en betrof de vestiging Zoetermeer. Geen groot probleem voor menige inzender. Daarom verwacht ik van de nieuwe raadfoto meer moeite om te raden. Een tipje van de sluier: deze locatie valt niet onder de titel vestiging maar onder de naam 'stalling'.

	←←←← Hellevoetsluis 4 inzenders hebben het goed geraden waaronder Vincent.
Welke locatie zien we hier? (oplossing in de volgende busbrief)

Aparte plaatjes:
Eigenlijk valt dit onder de noemer 'opvallend' maar als diversen is het ook op z'n plaats want dit zijn VVN waarschuwingen uit de jaren 50. Voor de jongeren onder ons: VVN betekent Veilig Verkeer Nederland en bestond al in die jaren.

Aanvulling van René L.
De Rembrandtbus in busbrief 191 heb ik in schaal 1:87 nagebouwd. Twee keer, de eerste is naar Harry Laming gegaan ter ere van zijn pensioen en de tweede heb ik zelf gehouden. Hieronder een foto met het resultaat.

Robin stuurde mij een vraag waar ikzelf geen antwoord op heb maar ik doe daarom een oproep in deze busbrief hopend dat er uit de lezersgroep wel iemand zich meldt met de oplossing.
Hij schrijft: "Ik ben op zoek naar zijruiten voor een Mercedes bus uit 1970 met een Jonckheere opbouw (zie foto). En eigenlijk ook nog naar raamrubbers voor de voorruit van zo’n bus. Misschien kan iemand mij helpen. Mvg Robin W."

Als iemand denkt dat er mogelijkheden zijn, laat het de busbriefbode weten en ik zorg dat het bij Robin terecht komt.

Clips:

Als clip deze keer een vrolijke buschauffeur. Een vrolijke melodie in een Buslied waarvan ik de vrolijke noot begrijp maar ik snap niet helemaal waarom het filmpje op een puinstort is opgenomen met de 8616, er had vast wel een meer opbouwende locatie gekozen kunnen worden maar het lied is aanstekelijk.

Uitsmijter(s):
Foto's van opvallende zaken in deze rubriek.

Zoals gebruikelijk een Amerikaanse schoolbus in een 2e leven. Ook daar is blijkbaar een personeelstekort

Gewoon omdat ik het tegenkwam

Een schoolbus zoals we in een eerdere rubriek al gezien hebben maar dan met slechts 1 extra busje op het dak.

Voor vele mensen is het OV een oplossing maar of het op deze manier de bedoeling is.....1 motor is meestal voldoende.

Busbabbel:
Vroeger was het beter, deel 2:

Na in de vorige brief over de OV-bedrijven het een en ander opgenoteerd te hebben wil ik het deze keer hebben over het gevoel dat het vroeger beter was voor de chauffeur. Eigenlijk kan ik kort zijn en iedereen die dit leest adviseren om eens een ritje met een museumbus zonder stuurbekrachtiging te maken. Op een enkele hobbyist na weet ik bijna zeker dat iedereen gelijk genezen is zelfs zonder er een dienst van bijna 9 uur mee te rijden.... Toen er dan ook stuurbekrachtiging geïntroduceerd werd, was 99 % van de collega's opgelucht. Voor de huidige jonge generatie zou het rijden met een bus met de stuurbekrachtiging uit die jaren alsnog een schok geven want met 1 vinger het stuur ronddraaien was er niet bij. In mijn eigen werkomgeving Haaglanden was die luxe aan de beurt bij de introductie van Mercedes, eerst de O305 serie en toen de O405 serie met lichtsturende bussen. Dat scheelde natuurlijk rugklachten want deze wagens waren ook nog eens luchtgeveerd.
De Leyland bussen uit de jaren zeventig/tachtig hadden nog een handrem die bestond uit een 'arm' die op de grond lag en die je met je linkerhand volledig mechanisch omhoog kon trekken. Het voordeel van deze wijze van handremconstructie was dat je 's zomers frisse lucht binnen kreeg want de handrem ging onder de vloer naar de remmen via een forse spleet in die vloer. Het had echter ook een nadeel en dat merkte je in de winter.....ach, vroeger was het beter toch? Nu we het toch over frisse lucht hebben, op een warme dag had je 2 dakluiken die je open kon schuiven en het raampje van de chauffeurscabine kon open wat wil je nog meer? Er ontstond verbetering, zei men, toen we op het dashboard een ventilator kregen die dezelfde warme lucht in je gezicht blies. Het voorgaande in gedachten nemend, moet je je voorstellen wat er op een zomerdag met de stoel gebeurde. Die werd gaandeweg de dag vochtig, bij de ene collega iets sneller dan bij de andere collega maar als je een zwetende collega moest aflossen om pakweg 14 uur dan had hij er minimaal 8 uur opzitten en moest jij erop gaan zitten, de stoel wel te verstaan. Je hoorde nog net geen zuigend geluid als je ging zitten. Onsmakelijk natuurlijk maar je wist niet beter. Met handdoeken en afneembare losse zittingen probeerde menigeen een oplossing te creëren. Ach, een airco hadden de bussen niet want vroeger was het toch beter?
Gelukkig had je daar in de winter geen last van want dan zat je minimaal het eerste uur met je jas aan achter het stuur, de kachel ging pas een beetje warme lucht blazen als het koelsysteem op temperatuur was maar met steeds een open deur bij elke halte was het vaak niet behaaglijk te noemen en dan druk ik me voorzichtig uit. En dan kreeg je bij regenachtig weer en een volle bus ook nog te maken met onvoldoende ontwaseming van de ruiten zodat je met wat vette lappen glazenwasser speelde om in ieder geval iets te zien en vooral ook de spiegels wilde je graag kunnen gebruiken. Niet de giganten van tegenwoordig, nee een bescheiden formaat scheerspiegel was links en rechts aanwezig. Ach, vroeger.... (vul maar in)
De bestemming in de filmkast was ook een nostalgisch dingetje. Nu drukt men op een knopje en de apparatuur doet het werk maar in die tijd moest de chauffeur opstaan en met een klein slingertje de rol met alle bestemmingen rond draaien tot de gewenste bestemming gevonden was. Niet erg als de te wijzigen bestemming vlakbij op de rol zat maar op een gegeven moment kregen we sneldiensten en moest de bestemmingsfilm in het rood gevoerd worden om het verschil met de gewone bussen zichtbaar te maken. Lijkt geen probleem maar als ik je vertel dat die rode bestemmingen aan de rol toegevoegd werden na de laatste gewone bestemming en het kwam dus voor dat je tijdens een rit bestemming 10 had gevoerd en dan in de spits over moest op een sneldienstrit. Dat betekende dat je soms tientallen plaatsen door moest draaien om de rode tekst te bereiken wat met dat kleine slingertje geen pretje was maar ja.....enz.
Al met al schrijf ik het niet op om te klagen, zo ging het nou eenmaal. Ik zeg weleens dat je in die vroegere tijd als chauffeur het gevoel had dat je de baas was van de bus want je kon ook baat hebben van je kennis van het voertuig. Dit in contrast met tegenwoordig want nu speelt de bus de baas met knipperende lampjes en zoemers. De chauffeur mag dan de bus resetten waarmee de oplossing gelijk duidelijk wordt dat je niet met een bus maar met een uit de kluiten gegroeide computer te maken hebt. Dat is de tol van de vooruitgang maar nieuwe generaties weten niet beter en over 25 jaar praten de hedendaagse collega's vertederend over de huidige tijd en verzuchten ze mogelijk ook: "vroeger was het beter".

In brief 191 heeft deel 1 gestaan.

Busbios(coop) film(pjes)

Een biosfilm in deze busbrieven betekent meestal een blik in het verleden. Zo ook met deze NZH bedrijfsfilm uit 1991. De film uit 1991 is zelfs nu al een soort Polygoon journaal. De techniek is veranderd maar de adviezen aan beginnende collega's zijn nog steeds actueel.

Een vrouw zit tegenover een andere vrouw in de trein, even een kletspraatje en opeens haalt de eerste een foto uit haar tas en ze zegt: "Kijk, dit is mijn man, vind je hem niet knap?"
De andere vrouw zegt:"Als je denkt dat hij knap is, moet je de mijne eens zien."
De vrouw vraagt: "Hoezo is die ook zo knap?"
"Dat ook maar hij is opticien, misschien moet je hem eens bezoeken".

Een man zit in een bar en spreekt de vrouw naast hem aan.

"Zal ik jou eens een mop vertellen over een dom blondje?"

De vrouw kijkt hem verbaasd aan en zegt: "Je ziet toch dat ik blond ben maar waarschijnlijk weet je niet dat ik een Olympisch judoka ben.

En mijn vriendin hier naast me is ook blond en zij is kampioen worstelen.
Naast haar zit mijn andere vriendin, die ook blond is en die is kampioen kickboksen.
Dus... weet je zeker dat je die mop over een dom blondjes wil vertellen?"

"Nee," zegt de man, "laat dan maar zitten. Ik ga hem niet drie keer uitleggen..."

Tot slot:
Pfff dat is het dan. Altijd weer een hersenbreker om de juiste gegevens bij elkaar te krijgen. Correcties zijn altijd welkom indien noodzakelijk. Ik ben ook maar een simpele buschauffeur met pensioen die dit uit de hand gelopen busverhaal met veel plezier probeert te vullen. Hopelijk heb ik er weer een vermakelijk geheel van kunnen maken en ik vind het eigenlijk al positief dat iemand het slotwoord gehaald heeft.....;-)

........tot de volgend brief, nummer 193 zal ergens rond 6 december verschijnen. Er is iets met die datum maar ik weet niet wat precies maar dat vermeld ik tzt dan wel.

Hartelijke groeten
Wim Koeleman

Wijsheden:

Het mooiste uitzicht komt na de zwaarste klim.

Je kunt niet meer worden dan jezelf. Je kunt wel meer jezelf worden.

Wat we nu zien is slechts een fractie van wat er werkelijk is.

terug naar de