terug naar de

 
12 april 2018

N i e u w s   i n   B u s b r i e f f o r m a a t 
____________________________________________                                                                                          
 
Verhalen en foto's
van en over
oude en nieuwe bussen

originele BBA457 bustekening © Martijn Muller
 
Inhoudsopgave:
Goud van Oud - John Oron - Abri's - Arthur - Gedicht - Aad - Reclame - Bosnië - NZH
Uitsmijters: Vrachtbus en treinbus
Busbioscoop: Uitkijkabri
Busbabbel: Pensioenleeftijd
 

Beste busbrieflezer, ik wilde op 1 april de nieuwe brief publiceren maar 1 april is een datum waarbij er veel niet serieus genomen wordt dus ik heb maar even een paar dagen gewacht want ik begon de busbrief als een geintje maar dat is al lang verleden tijd hoewel ik nog altijd probeer lichtvoetig te zijn en teksten met een knipoog te schrijven. Die paar dagen uitstel werden natuurlijk weer 2 weken want zo gaat dat veelal maar het is nu echt zover. Busbrief 147 staat online en staat bomvol nieuwe en oude informatie. Trouwens de kans is groot dat ik dit jaar het magische getal van 150 ga doorbreken, we zijn er 'slechts' 3 brieven van verwijderd dus ik sluit het niet uit maar voorlopig wens ik iedereen veel kijk- en leesplezier in deze editie.


      
Goud van Oud:
Weer eens een foto uit mijn eigen regio. Een rasechte bolramer, de 4767, die hier actief is op de Ammunitiehaven in Den Haag. Een locatie die iets veranderd is sinds deze foto gemaakt werd. Er loopt nu voor een groot deel een viaduct bovenlangs de Ammunitiehaven, het Prins Bernhardviaduct. Sommige bebouwing in de omgeving is al meerdere keren gesloopt en weer opgebouwd want in onze hedendaagse haastige tijd is een leven van meer dan 25/30 jaar al een hele prestatie voor een gebouw.
Toen ik in 1983 aan mijn OV-carrière begon heb ik geen bolramers meer op de dienst meegemaakt maar wel de oudere lijnnummers zoals hier op de foto, lijn 58. Toen ik eenmaal alles begreep en alle nummers uit elkaar kon houden, werden het in de loop van 1983 allemaal 3-cijferige lijnnummers en lijn 58 werd lijn 130. Kon ik weer opnieuw beginnen met mijn opleiding.....
De 4767 is een Leyland/Werkspoor uit 1959 die in 1981 uit beeld verdween en bij het CAB (Centraal Autoherstel Bedrijf) eindigde. 'Herstel'bedrijf betekende voor de meeste bussen weinig herstel maar een laatste rustplaats waarbij men ervan uitging dat elke bus wel een donorregistratie had, als je begrijpt wat ik bedoel.


      
door John Oron:

John stuurde mij een zelfgeschreven artikel dat ik graag in de busbrief plaats. Als instructeur bij de Connexxion Academy is John uiteraard heel enthousiast over de nieuwe ontwikkelingen en kan hij (samen met zijn collega's) zijn hart ophalen en het gebruik van deze emissieloze vloot bij alle chauffeurs op de kaart zetten.

          

Het is leuk dat ik via John ook weer eens het hedendaagse busverhaal kan aantippen. Mijn hart gaat uit naar het verleden, wat mogelijk menigeen al opgevallen is, maar we leven in een transitie tijdperk (populair woord opeens) en als busbrief doe ik graag een duit in het zakje. Daarom hierbij 2 foto's met dit type bus in beeld, een 14,5 meter lange Volvo uit de Poolse fabrieken. Op de 2e foto staan de details dus dat hoef ik hier niet nog eens te schrijven. Deze bussen werden tussen 2002 en 2011 gebouwd bij bouwer Carrus in Wroclaw in Polen. Dat een bus sneller uit beeld is vergeleken met vroeger tijden mag duidelijk zijn want deze Volvo serie is voor het grootste deel reeds vervangen, afgevoerd en/of verkocht. De serie met dit type chassis loopt/liep van 5612 tot 5698.

Tot slot nog 2 opvallende foto's van bijzondere voertuigen. Na de robuuste bussen die hierboven ter sprake kwamen, zien we hier 2 minder stoere wagens. Twee brommobielen uit de Connexxion vloot. De eerste is een driewieler voor Maxx, de merknaam die van start ging bij de stadsdienst van Almere. Later werd de naam Maxx ook gebruikt voor de stadsdiensten van Zwolle, Leeuwarden, Alkmaar en Amersfoort. Welke lijn met dit brommobiel gereden werd, is mij niet duidelijk maar aannemelijk is dat hiermee promotie bedreven werd voor de zichtbare 10-strippenkaart voor Maxx meerreizen voor 10 euro.

Ook de 2e foto van een Connexxion brommobiel in Uithoorn zal vast niet voor de lijndienst ingezet zijn. Om precies te zijn, dit is de limousine van het cleanteam. Voor meer informatie verwijs is naar deze link.


       
Abri's:
Vele vormen van wachtruimtes hebben al in deze rubriek gestaan maar deze mag zeker niet ontbreken. Dit bouwsel staat in Haren en is, zoals zichtbaar boven de deuropening, een oude tramhalte. Ook in Haren is weinig respect voor de ouderdom gezien de ster in de ruit en de graffiti op de binnenmuur. Vroeger hoorde je de trambel en met een beetje fantasie klinkt er misschien op korte termijn weer belletje als er een elektrische bus voorbij komt.....

Iets eenvoudiger van constructie is deze abri die tevens als postkantoor lijkt dienst te doen. De passagier op deze foto lacht wat schaapachtig maar vergis je niet, als het moet ramt hij er op los. Mijn vermoeden is dat we hier te maken hebben met een Finse abri.


      

Vaak laten foto's van bussen uit het Noorden des lands bussen zien van o.a. de FRAM, GADO, Arriva. NoordNed komt er nogal bekaaid vanaf is mijn indruk. Daarom hier een foto van de 2194 naar Sneek. Bij NoordNed lag vanaf 1999 de nadruk op treinvervoer rond Leeuwarden en Groningen. Het ontstaan en het bestaan van NoordNed doe ik liever niet uit de doeken want ik brand mijn vingers maar niet aan de ingewikkelde constructie tussen VEONN, NS, Arriva en voor de bussen ook met alle oudgediende bedrijven zoals FRAM, GADO, DVM en VEONN. Ik beperk mij tot deze foto van de DAF/den Oudsten en ik kan melden dat deze 2194 uit 1996 stamt en startte bij de GADO. In 1998 werd het Arriva en in 2000 werd de wagen verhuurd aan NoordNed. In 2005 kwam de 2194 weer onder de vleugels van Arriva terug en deed nog even dienst als reserve Qliner. Al met al een bewogen bestaan dus.

Iets eenvoudiger uit te zoeken was het leven van deze DAF/Hainje van de NTM. Wagennummer 6336 uit 1967 reed onder de vlag van de FRAM tot 'slechts' 1971. Het betreft een kleine serie van 5 wagens met de nummers 6037 t/m 6039 en de 6336 en 6337. De laatste 2 waren bijzonder omdat deze CSA 1 wagens slechts 2.20 meter breed waren. Van een leven na 1971 is mij niets bekend en aannemelijk is dat het na 4 jaar over en uit was bij het CAB.


      

Arjen Boswijk stuurde mij een aantal gedichten waarvan in busbrief 143 de eerste geplaatst is. Deze keer dus zijn 5e poëtische inzending.
Arjen, bedankt hiervoor.
 

Deze keer een herinnering in dichtvorm over de trolleybus. Het einde van het gedicht zegt veel over de manier waarop Arjan de bus een warm hart toedraagt. Hij vergelijkt zijn moeder in een dichterlijke vrijheid met een bus.....;-) Of eigenlijk andersom, dat klinkt namelijk meer als moederliefde zal ik maar zeggen.
Om deze rubriek met een toepasselijke foto te versieren, heb ik een zeer gedateerde versie van een trolleyvoertuig geplaatst dat een combinatie lijkt te zijn van een goederentrein en een trolley.

 


      
Eerder in deze brief, en bij andere gelegenheden in diverse busbrieven, heb ik gemeld dat ik in 1983 in het OV begon en dat ik qua echt oude bussen de 5400 serie 10 meter wagens heb meegemaakt. Het uiterlijk van die 5400 bussen komt overeen met de bus op deze foto vanwege de carrosserie van Verheul maar hier zien we wel een 12 meter wagen, de 4576. Deze Leyland heeft een carrosserie van Verheul en ziet er daarom heel anders uit dan de 4767 op de eerste foto in deze brief want die carrosserie was van Werkspoor.
De 4576 is geboren in 1964 voor de WSM en via Westnederland eind 1980 afgevoerd naar het CAB. Dat betekent 16 dienstjaren, kom daar tegenwoordig nog maar eens om!!! Lijn 21 is in 1982 omgenummerd naar lijn 194.

Als variatie op al die vaste namen hier eens een foto van een Mercedes uit vervlogen tijden. Deze bus had bij de WSM wagenparknummer 5348 en reed eerst voor Hofstad vanaf 1965 onder nummer 139. Het is een Mercedes Benz met een opbouw van Domburg met 27 zitplaatsen. Weer later kwam deze wagen terecht bij De Jong als wagen 147.
Er was nog 2e identieke wagen en die voerde het nummer 5347 - 138 en 146.


       
Reclame:
Of dit verstandige reclame is, betwijfel ik want als je er niet op bedacht bent en je rijdt niets vermoedend in je auto rond, weet ik zeker dat er mensen zijn die, naderbij komend bij deze bus, op de rem zullen trappen. Zelf kan ik het waarderen want het illustreert heel duidelijk Tovervla maar het ziet er wel erg levensecht uit.

Tja, wat zal ik hierover schrijven. Ik ben een fatsoenlijk mens dus bij mij kwam absoluut geen verkeerde gedachte op maar ik kan mij voorstellen dat dit verkeerd uitgelegd kan worden. En dat allemaal in dat keurige Brazilië.


       
Bosnië:
Voor de buitenland rubriek deze keer, met de vlag in top, aandacht voor bussen in Bosnië. Tot mijn spijt is mijn administratie slordig omgegaan met de herkomst van deze foto's maar intussen is het weer terecht en staat het verslag van Co Rozendaal schuin gedrukt hieronder.
In ieder geval laat de eerste foto het busstation van Tuzla zien. Een dun zonnetje door een nevelige lucht laat een besneeuwd terrein zien met bussen die een wasbeurt kunnen gebruiken.

Half jaren 90 werden bij aanschaf van nieuwe bussen de oude bussen ingeruild bij den Oudsten in Woerden. In 1996 is de Balkanoorlog beëindigd. Daardoor was er veel gebrek aan vervoer. Er zijn ongeveer 80 inruilbussen zijn naar Bosnië gegaan. Veel daarvan zijn in Tuzla terecht gekomen maar omdat daar weinig of geen ervaring was met "moderne" bussen ging het onderhoud niet echt lekker.
Eind 1999 ben ik gevraagd of ik er wat voor voelde om daar het onderhoud wat te gaan reguleren, dus begin 2000 ben ik met iemand van den Oudsten twee keer een week in Tuzla geweest. We zijn met het vliegtuig gegaan. Het welkom in Sarajevo was niet hoopgevend. Bij de landing zagen we b.v. al een vliegtuigwrak naast de landingsbaan liggen.
Door de mensen van het vervoersbedrijf die ons ophaalden, werden we al gewaarschuwd om niet van de weg af te gaan vanwege de mogelijkheid van bermbommen. Op weg naar Tuzla kwamen we door dorpen die compleet platgeschoten waren op één huis na, dat was zeker van het goede soort zodat het gespaard is. Aangekomen bij het vervoersbedrijf zie je wel even rare dingen: bussen op hun kant, volledig gesloopt voor onderdelen om andere bussen aan het rijden te houden. De onderdelen voorziening was ook niet zo goed vandaar dat zo het zo deden, ze waren niet beter gewend. Repareren deden ze ook wel gewoon buiten en hartje winter, zoals op de foto's te zien is.
De deuren van de stalling stonden gewoon aan twee kanten open om de gigantische rookontwikkeling van de oude Oostblok rommel kwijt te raken. Ik heb verschillende bussen aan een inspectie onderworpen, maar naar Nederlandse normen schieten de tranen in je ogen! De staat van het "eigen" materieel kun je op foto's wel zien, dat liet wel te wensen over. De LL meubels uit "onze" bussen kwamen we ook tegen in hun eigen materiaal dus alles werd benut.
Ik ben daar een tijd bezig geweest om met een tolk de onderhoudsvoorschriften te vertalen en aan te passen aan hun normen, dus gezien de verscheidenheid aan materiaal best een behoorlijke klus.
Een leuk detail: tijdens een vergadering met de staf van het bedrijf werd het wat warm in de vergaderruimte en dan niet zoals wij doen, de verwarming lager zetten, nee er ging een raam open tot de gewenste temperatuur bereikt was, zo deden ze dat daar!
Op een van de terugreizen zijn we bij busbedrijf LIVA TRANS in Bonovici geweest, maar ook daar hetzelfde beeld. Het lijkt me dat de foto's voor zich spreken.

Op de tweede foto zien we een oude bekende, de 6729. Mistroostige omgeving, heel wat anders dan de historische steden Delft of Gouda waar deze wagen ooit het verkeersbeeld bepaalde. Zelf heb ik in 1987 2 diensten met deze wagen gereden volgens mijn onvolprezen agenda's. Het was een serie DAF/den Oudsten B86 10 meter stadswagens die liep van 6700 t/m 6737. De serie was verdeeld onder de NZH, FRAM, GADO en Westnederland met alleen de 6737 die bij de AOT (Autobusonderneming Texel) reed.  Deze bussen werden tijdens 1986 en 1987 gebouwd en hebben een zeer gevarieerde oudere dag gekend. Meerdere wagens kwamen in Cuba terecht en deze 6729 klaarblijkelijk in Bosnië.

De derde foto presenteert de gelede bus 7913. De bus had in Nederland het kenteken BF-77-TJ en het betrof een DAF/den Oudsten uit 1982 en de bus kwam van de ZWN (afgevoerd in 1994) in Bosnië terecht. Geen bus met een opvallende loopbaan dus dit is het eindstation.


      
100 Jaar NZH - 50 jaar busvervoer:
De komende brieven kan ik een serie platen publiceren die ik gekregen heb van Co R. (Mijn hartelijke dank). De tekeningen zijn fraai gedetailleerd en dat is op onderstaande foto niet leesbaar dus kun je op de foto klikken voor een grotere versie die wel alles laat zien. Deze eerste afdruk toont bussen uit de prehistorie toen de bedrijfsnaam nog NZHTM was. Ook namen uit de buswereld van toen zoals o.a. Republic, Beynes en Indiana, staan er vermeld evenals busseries, bouwjaren e.a.
Hopelijk een gewaardeerd nieuw item in de busbrieven.


      
Uitsmijter(s):
In Zweden heeft men ooit deze Mercedes een dubbelfunctie gegeven. Stevige koplampen en een prima blik rondom voor de chauffeur, zorgen dat dit voertuig de binnenlanden van Zweden zonder problemen kan doorkruisen (eigen interpretatie). Bagage ruimte genoeg en een simpele ruimte voor passagiers. De vlag in top en op weg naar Holmtrask.
 
 

Ook dit is een voertuig waar je je fantasie de vrije loop kan laten. Een bus in een treinvermomming. Ongetwijfeld een toeristische attractie.

                 

       
Busbabbel:
Mijn ouderwetse pensioenleeftijd komt in beeld. En dan bedoel ik natuurlijk niet die onzin van 66 jaar en nog wat of zelfs 67 of meer. Nee, ik bedoel 65 jaar. Dan mag ik officieel nog niet met pensioen volgens onze onvolprezen overheid. Nee, de toekomstvisie van eerdere regeringen heeft een verkeerde inschatting gemaakt en daardoor komen we arbeidskrachten te kort zegt men. Foutje, bedankt. We worden allemaal ouder en de pensioenfondsen hebben daar moeite mee, dat is de oorzaak. Verkeerd beleid naar mijn mening en daar mag ik voor bloeden. Na een werkzaam leven van meer dan 40 jaar mag ik niet op mijn lauweren gaan rusten. Weten ze in Den Haag wel wat lauweren zijn? De eenvoudigste uitleg is 'heb je hard gewerkt en kun je lekker uitrusten' dat zijn lauweren, zoek het maar op. Uiteraard begrijp ik dat men met een hele grote groep ouderen in hun maag zit maar dat heb ik niet op mijn geweten. Ik ben alleenstaand, heb volgens mij nooit naast de pot gepiest en keurig al mijn rekeningen betaald, ook die van de belastingen. Als ik spaar word ik gestraft, als ik werk, word ik gestraft dus ik wil niet meer werken en niet meer sparen maar mijn resterende jaren van mijn spaarcentjes genieten. Zie ik het verkeerd?

Oh, oh, oh wat een klaagzang. Begrijp mij niet verkeerd, ik werk nog met plezier. Ik heb prima collega's en een werkgever die mij elke maand beloont met een bedrag waar ik zeer tevreden mee ben. Maar ik ben dat bedillerige zat, ik wil mijn eigen keuzes kunnen maken. In deze busbrief heb ik 2x verwezen naar mijn start in 1983. Dat was de beste beslissing die ik op het terrein van een baan gemaakt heb want het werken in het openbaar vervoer doe ik nog steeds (en met mij vele collega's) met veel plezier. Ik kan nog tot halverwege 2019 bekijken wat ik wil gaan doen. Toevallig krijgen we een concessie wijziging op het moment dat ik 65 word dus ik heb gelegenheid om het allemaal aan te zien en dan te kiezen. Best spannend.
Maar als ik dus ga stoppen, betekent dat niet dat de busbrief stopt. Het zou best wel eens een nieuwe injectie kunnen zijn als ik zoveel vrije tijd ga krijgen. Het OV zit in een stroomversnelling en ik wil daar graag vanaf de oever naar gaan kijken terwijl ik mijn herinneringen koester aan een tijd die nooit meer terugkomt. Is dat nostalgie? Helemaal mijn ding!!


     
Busbios(coop) film(pje):
De biosfilm met een improvisatie op een halte. Of een uitkijktoren? Kijk zelf om dat te beoordelen.
 
 

       
      

Een man is opgenomen in het ziekenhuis met een reusachtig verband om zijn hoofd. De verpleegster van dienst verzorgt hem en stelt vast: "Arme meneer, uw vrouw moet u vreselijk missen."
Waarop de man antwoordt: "Gewoonlijk wel, maar deze keer heeft ze me wel geraakt."

Een man staat op straat geruime tijd te praten met een buurtbewoner. Als hij binnenkomt vraagt zijn vrouw of het interessant was.
Haar man antwoordt: "Het is een echte snoever, want hij beweert dat hij alle vrouwen uit onze straat heeft gehad behalve een."
Waarop z'n vrouw zegt: "Dat zal dan die preutse trien van hiertegenover wel zijn."

Een boer neemt zijn zoon voor het eerst mee naar de 'grote stad'. Ze bezoeken een winkelcentrum en kijken hun ogen uit en verbazen zich over bijna alles wat ze zien.
Dan ontdekken ze twee glimmende, zilverkleurige deuren die open en dicht gaan.
"Wat is dat vader?" vraagt de zoon.
Vader (die ook nog nooit eerder een lift heeft gezien) antwoordt: "Zoon, ik heb zoiets nog niet eerder gezien. Ik heb geen idee."
Terwijl vader en zoon zich met wijd open ogen en mond aan het mirakel vergapen, stapt een oud vrouwtje in de smalle ruimte.
De deuren sluiten en vader en zoon zien hoe de witte lampjes aanspringen boven de muur. Ineens stoppen de lampjes om vervolgens de tegenovergestelde richting uit te gaan.
De deuren openen en een bloedmooi meisje van 25 stapt naar buiten. De vader draait zich in een ruk om en roept naar zijn zoon: "Ga je moeder halen, nu !!!"
 

      

Wist je dat de gemiddelde chauffeur 15.250 keer toetert in zijn leven?

 


   
Tot slot:
Het intro van deze brief heeft het gras onder mijn slotwoorden weggemaaid. Rest mij nog iedereen een aangename lente toe te wensen en graag tot over enige tijd in busbrief 148.

Hartelijke groeten,

           

    
Wim Koeleman (kameleon@ziggo.nl)
     

Wijsheden:
      


Een man weet nooit hoe hij afscheid moet nemen, een vrouw nooit wanneer.(Helen Rowland)

Is dat niet gek: je krijgt meer geduld naarmate je ouder wordt en je dus eigenlijk niet veel tijd meer hebt.(Marc Callewaert)

Een mens heeft twee oren en één mond om twee keer zoveel te luisteren dan te praten.(Confucius)
 

terug naar de