|
terug naar de |
|
En hoppa, 2019 is alweer net zo gewoon als 2018. Het nieuwe jaar zou geweldig worden als ik alle goede wensen mocht geloven. Vind je het erg als ik daar enigszins sceptisch naar kijk? We zouden een strenge winter krijgen volgens gerenommeerde weerkundigen......maar we zitten in februari al volop in de lente. Als dit al niet waar is, wat is dan wel waar? De busbrief is waar!!! Gebaseerd op het verleden kan er niets meer gewijzigd worden. Het verleden is namelijk waar, de toekomst een voorspelling. Maar misschien is wat er in deze brief volgt iets niet helemaal waar. Schroom niet en laat het mij weten dan kan ik de geschiedenis van deze busbrief bijstellen......
Aanvulling van Jan B.
Helemáál zeker ben ik niet, maar ik weet vrijwel zeker dat de dienst
naar de Europoort niet door Westnederland werd verzorgd. Volgens mij
(maar de afstand in jaren wordt steeds groter, als je dan, net als ik
bijziend bent, wordt het zicht er niet helderder op) werd die dienst
door EVAG verzorgd.
door John Oron - Schoolbus:
De Amerikaanse schoolbus is ook in Nederland geen onbekende. Diverse bedrijven verhuren zo'n degelijk voertuig voor bruiloften en partijen. Ook John Oron heeft zo te zien een uitstapje gemaakt met zo'n zware jongen. Veel luxe is er voor een bestuurder niet te vinden maar dat mag de pret niet drukken. De wens van een busliefhebber zoals John is net als een kinderhand......snel gevuld. Het lijkt mij ook een bijzondere ervaring net zoals het rijden in een Engelse ouderwetse dubbeldekker.
Met schoolbussen vergaat het soms minder goed zoals te zien is op deze foto die ik op internet tegenkwam.
Abri's e.a.:
Er blijkt vraag te zijn naar een
sanitaire service in vele abri's. De afvoer zal nog even lastig
worden en een toiletrol is (nog) niet aanwezig. Ook enige privacy
ontbreekt maar er zijn tegenwoordig veel verwarde mensen als ik de
kranten mag geloven en die nemen het meestal niet zo nauw. Een
andere mogelijkheid is natuurlijk dat iemand een symbolische daad
heeft willen verrichten en hiermee wil zeggen: Schijt aan het OV.
Dat zou dan wel jammer zijn.
7008:
Meer informatie over dit type bus is te vinden in busbrief 52
Arjen Boswijk stuurde mij een aantal gedichten waarvan in busbrief 143 de eerste geplaatst is. Deze keer dus alweer zijn 8e poëtische inzending.
De voorraad gedichten groeit gestaag. In deze aflevering is het gedicht voorzien van een historische betonnen bushalte en Arjen heeft precies bijgehouden hoeveel minuten hij moest wachten op het OV. (omgerekend is dat 17 uur en 17 minuten). Een extra duwtje in de rug om te proberen op tijd te rijden zodat het wachten beperkt blijft maar voor de poëzie is er dichterlijke vrijheid uitgevonden.
Cuba:
Van Pascal kreeg ik geruime tijd terug deze foto
van de 3559 op Cuba. Getekend door de tijd, omlijst door roest,
reed/rijdt deze wagen rond. De foto stamt uit maart 2016 dus er
is een kans(je) dat het een der laatsten der Mohikanen is. De
3559 is een DAF-den Oudsten met ooit het Nederlandse kenteken
BP-73-JL uit 1985 in dienst van Westnederland. Zelf heb ik in
deze wagen 10 keer een dienst gereden verspreid over de jaren 1986-1988-1989-1990-1991 en 1992. Na al die jaren staat er nog
gewoon 'geen dienst' in de filmkast.......
Nog een foto van een ex-Nederlandse Volvo/Berkhof op Cuba. Dit keer een oude stadswagen en door o.a. het groene stukje bumper denk je dan aan de Rotterdamse RET.
Verenigde Staten:
In de Joenaaitet Steeds hebben ze
een andere kijk op vormgeving dan bij ons. Dat is op vele
terreinen merkbaar maar dus ook in de voertuigenbranche. Het
zijn meestal wel zeer imponerende wagens met in veel gevallen
veel poetswerk aan het chroom en dat is bij deze bus dan ook
zeker het geval. De foto kreeg ik van Pieter G. en het betreft
een White Flixble bus (spreek uit flexible). The Flixble Co. is
een Amerikaanse bussenbouwer uit Ohio geweest. Het bedrijf
bestond van 1913 tot 1996.
Stond je bij een halte en wilde je graag mee dan zorgde de tekst
voor op de bus voor duidelijkheid: "just passin' thru".
En zoef, weg was 'ie.
100 Jaar NZH - 50 jaar busvervoer:
Op deze tekening zien we wagens
van net na de Tweede Wereldoorlog met de aanduiding
'noodbussen'. Het is inderdaad van alles en nog wat maar daarom
juist extra interessant. Ter illustratie een foto van de map
waarin deze tekeningen ooit gepresenteerd werden. Klik op de tekening
voor een grotere versie.
Bustype:
Ik heb ooit een aardige serie foto's gekregen met 12
bustypes als onderwerp met wat technische specificaties erbij. Voor de
liefhebber is het met wat zoeken op internet eenvoudig te vinden maar voor
de lezer die dat niet gaat doen, heb ik de komende busbrieven
steeds één type in beeld. De eerste is de Berkhof Ambassador SB
200, een serie bussen vanaf 2003. Er zijn honderden Ambassadors
gebouwd. De vermelding SB 200 komt door het chassis want dat is/was
van DAF.
Olaf Horn:
3 foto's van bussen uit het
wagenpark van busbedrijf SBM (vanaf 1971 staan deze letters voor
Stadsbus Maastricht) Voor die tijd heette het vervoer in Zuid-Limburg GABM oftewel Gemeentelijk Autobussen Bedrijf
Maastricht. Deze Volvo/Jonckheere stamt uit 1970 en is in 1987
met onbekende bestemming vertrokken. De wagen kwam tijdens zijn
leven naast het GABM en SBM ook voor bij AVL (Auto Verhuur
Limburg) in Roermond en bij Baggen (busverhuur) in Geleen.
Eerdere brieven met deze bussen zijn
busbrief 107
en busbrief 136
Aanvulling van Rob S.
Een ding is wel een hardnekkig misverstand. De stadsbus van
Maastricht heette niet SM maar SBM. Deze afkorting stond ook op
de bus. Zelfs het logo gaf heel gestyleerd deze letters weer. Ik
heb, ongeveer 20 jaar geleden een artikel gelezen van een
Maastrichtse ambtenaar, die het logo heeft ontworpen, met
daarbij behorende tekeningen. Er staat een "driepoot" in het
logo en daarom heen staan de letters s, b en m. Als je de
tekeningen ziet hoe het logo is ontstaan, klopt het.
Ik ben nog verder gaan surfen op internet en bij Wikipedia kwam
ik onder het kopje "Stadsbus Maastricht" de naam SBM tegen.
Sinds 2001 was SBM zelfs een onderdeel van Veolia Transport. Dat
moet je goed in de oren klinken. In 2006 werd SBM opgegeven en
kwam volledig in handen van Veolia. Helaas werd dat later
Arriva.
Reactie redactie:
In diverse overzichten en op meerdere webpagina's trof ik de
schrijfwijze SM aan waardoor ik dat ook overgenomen heb maar het
is altijd fijn om een meer gedetailleerde verklaring te kunnen
plaatsen. Bedankt Rob.
Aanvulling van Hedde:
Bus 46 is er een van de serie 39 - 48, Volvo type B57 -
wielbasis 4,75 meter en als type aangemerkt als B57-47,5 met de
motor voor de vooras voor 150 pk. Carrosserie van Jonckheere met
30 zitplaatsen en 45 staanplaatsen. Afgeleverd in 1970.
Bus 67 en 69 is van de serie 65 t/m 70, Volvo type B57 -
wielbasis 5 meter en als type aangemerkt als B57-50 met de motor
ook voor de vooras voor 210 pk. Carrosserie van Jonckheere met
28 zitplaatsen en 46 staanplaatsen. Afgeleverd in 1975.
Een "turbootje" leverde namelijk 60 pk meer.
Een andere bus met wagenparknummer 67 is van hetzelfde kaliber maar nu in een uitvoering met een turbo. Deze bus is gebouwd in 1975 en in augustus van dat jaar ingezet op de dienst. In 1985 is de bus afgevoerd en begon een 2e leven bij een rijschool in Hallum.
De derde wagen van dit bedrijf is de 69. Twee druppels water vergeleken met de 67. Na 1985 eindigde deze wagen ook bij het OV en begon een 2e leven bij Thyssen.
GDS (N.V. Groningsch-Drentsch Snelvervoer):
Arthur stuurde mij geruime tijd
terug een aantal foto's van bovengenoemd bedrijf. (fotograaf Jan
Emmelkamp) GDS zelf hoef
ik niet beschrijven want dat is in Wikipedia al uitgebreid
gedaan zodat ik volsta met een link naar
Groningsch-Drentsch Snelvervoer. Over de bussen op de
foto's kan ik misschien wel iets vinden ter toelichting. Om te
beginnen met de GDS 21 want die wagen is nog enigszins onder ons
en wel in het
Nationaal Bus Museum in Hoogezand waar je bij het
onderdeel 'Collectie' in het linker rijtje het broertje van de
21 ziet staan, de GDS 22 met enige ´weetjes´ op de foto
aangebracht door de fotograaf (neem ik aan).
Als 2e foto de oudste van het gezelschap, wagen nummer 7. Zo oud dat deze bus nog met een provinciaals kenteken heeft gereden namelijk A-38277. Deze 7 is zijn carrière begonnen in 1947 en is geëindigd in augustus 1958 waarna sloop volgde. Het is een Ford Transit met een opbouw van Verheul-Fokker.
Dan staat hier wagen nummer 12 te pronken. We maken een sprongetje in de tijd want dit is een bus uit 1962. Er was namelijk al eerder een 12 in dienst en dat was er een uit de serie die hierboven staat. Waarom de nummering niet constant geweest is, is mij niet bekend maar daar zal wel een verklaring voor geweest zijn. Misschien was de eerste 12 nog per bedrijf te benoemen en was de latere 12 gebonden aan het landelijke nummersysteem. In ieder geval zien we hier geen Ford maar een Leyland-den Oudsten. Deze Leyland is in 1975 nog even bij de GADO in dienst gekomen maar al snel afgevoerd naar de sloop.
De kleurenfoto hieronder is van wagen 13 en de toelichting is volledig identiek aan de 12. Het kenteken verschilt ook maar 5 cijfers.....
Deze kleurenfoto is van de 30, ook een
Leyland-den Oudsten uit 1969 en daar zien we dan gelijk ook de
vertrouwde verschijning van de standaardbus uit die tijd. Wagen
12 en 13 waren Leyland Cubs met een lengte van circa 10 meter
meestal in gebruik voor stadsdiensten terwijl de 30 een 12 meter
streekbus was. Deze bus werd in 1975 ook opgenomen in de
busvloot van de GADO en kreeg daar de bijnaam 'duikboot'. De
reden kan met een zwemactie te maken hebben maar voor zover ik
kon zoeken waren er 4 wagens met die bijnaam en ik geloof niet
dat er zo vaak gezwommen werd.....gelukkig reageerde Rob S. en
werd ik eraan herinnerd dat hij reeds eerder melding gemaakt had
over deze bijnaam en ik heb zelf intussen wel door dat deze
bijnaam vaker voorkwam ook bij andere type bussen. Soms vanwege
een voorval maar soms ook om andere redenen.
Saillant detail: In 1985 werd deze Leyland uit dienst gesteld en
kreeg een 2e leven in Zaïre, de tot 1960 vroegere Belgische
kolonie Congo in Afrika.
Reclame:
Als fervent Laurel en Hardy
liefhebber leek het mij gepast om in dit hoofdstuk deze reclame
te laten zien. Dit alles naar aanleiding van een bioscoopfilm
uit 2018 over hun leven en werken, gespeeld door Engelse acteurs
en met lovende recensies ontvangen. Hopelijk zorgt deze film voor een sneeuwbaleffect zodat de oude films van de Dikke en de
Dunne weer op televisie herhaald gaan worden, desnoods met de
ingekleurde versies al wordt dat door de fanatieke fan minder
gewaardeerd.
Beste mensen,
In een Facebook groep met (nostalgische) foto's van Leidschendam
en Voorburg werd onlangs bijgaande foto geplaatst. De foto werd
(gespiegeld nota bene) gevonden in de beeldbank van
Rijkswaterstaat.
Wegens enige gelijkenis en door de bijbehorende tekst van de
beeldbank werd aangenomen dat het zou gaan om het viaduct in de
A4 dat in het verlengde van de Venestraat in Leidschendam ligt.
Maar er ontstond al snel twijfel.
Ik heb me ondertussen suf gegoogled, maar ik kan het viaduct
niet vinden.
En welke maatschappijen hadden een lijn 2 naar Leiden. Ik dacht
aan Maarse en Kroon, van Leimuiden naar Leiden. Maar kwam die
dan door zo'n viaduct? Of is het de Citosa?
En toen kwam ik op het idee om echte kenners te raadplegen. :-)
Ik hoop dat er in de gelederen van de busbrief iemand is die het
juiste antwoord weet: "Welke busmaatschappij is dit, en vooral,
waar is dit?"
Met vriendelijke groet en bij voorbaat dank,
Peter van Rijn
Antwoord 1:
Waar de foto is genomen kan ik niet vertellen. Wel kan ik (met
dank aan de materieellijst die is opgenomen in het door Hans van
der Wereld over M&K geschreven boekje “van Kloek tot Caravan”)
bevestigen dat Maarse en Kroon in de periode 1950-1964 beschikte
over een Leyland-Verheul bus met parknummer123 en kenteken NB 45
54. Aanvankelijk voerde deze bus een provinciaal kenteken GX
2823. Halverwege de jaren 50 waren die vervangen. Ook de
“lelijke eend” op het viaduct werd rond die tijd geïntroduceerd.
De autopeds en kleding van de kinderen versterken het idee dat
de foto ergens aan het eind van de jaren 50 (toen ik nog op een
houten step reed) is genomen maar nog waarschijnlijker begin
jaren 60 (toen ik ook zo’n step had).
Nog geen volledig antwoord maar ergens in de busbrief zag ik ook
een bijdrage van Wim Vink. Hij heeft nog niet zo lang geleden
een boekje over M&K geschreven. Hij zal waarschijnlijk het
verlossende woord kunnen spreken.
Groeten Jan B.
Antwoord 2:
Naar aanleiding van de vraag van Peter van Rijn heb ik wel een
vermoeden waar de foto is gemaakt.
Op de route van lijn 2 Leimuiden-Leiden kan het maar één locatie
zijn: het viaduct van de provinciale weg over het Westeinde waar
de bus rijdt richting de Ripselaan naar Rijpwetering. De
verkeerssituatie is hier sindsdien meermalen veranderd, onder
meer met de komst van rijksweg A4, de HSL en de vele
wegreconstructies die er op volgden. Omdat de rijksweg nog niet
te zien is (het viaduct van die weg werd op dit punt pal naast
dat van de provinciale weg gebouwd) zal de foto wel rond 1960 of
iets eerder zijn genomen. Op
www.topotijdreis.nl
is de verkeerssituatie mooi terug te
zien. (red. sowieso een pagina om eens rond te neuzen
De provinciale weg is feitelijk wat nu de N445 is, en liep bij
Nieuwe Wetering over in de huidige Alkemadelaan. Deze weg is
aangelegd op het tracé van de spoorlijn Leiden-Hoofddorp, een
van de Haarlemmermeerspoorlijnen.
Met vriendelijke groet,
Niels van der W.
Mijn eigen vraag over de vermeende WSM
(bus)stropdas is waarschijnlijk ook duidelijk gemaakt door Rob
K.
Rob schrijft: Deze stropdas is volgens mij van Woning Stichting
Maassluis.
Triester dan dit kan het voor een bus niet worden lijkt mij. In dit geval is er slechts een karkas over want alle bruikbare onderdelen zijn zo te zien volledig gestript.
Busbabbel:
Nu de eindstreep nadert en ik fulltime met verlof ga deze
zomer, kijk ik iets vaker terug dan normaal. 36 jaar OV laat z'n sporen na
kan ik je vertellen. Dat klinkt of ik geleden heb onder mijn werk maar
niets is minder waar, ik heb mijn werk in alle vormen die ik mocht
uitvoeren, altijd met veel plezier gedaan dus in dat opzicht is 'sporen
nalaten' positief bedoeld. Vanaf dag 1 wist ik dat ik op mijn plaats zat. De
proefrit bij de sollicitatie maakte diepe indruk. Zeker toen ik zelf de
kapitein op het schip mocht zijn nadat een controleur/chef de bus ergens op
locatie gereden had en ik het over moest nemen om te bewijzen dat ik
geschikt zou zijn voor deze baan. Het was de leswagen 2570 waarin menigeen
de eerste zweetdruppels heeft gevoeld. Bij mij viel dat erg mee omdat ik mij
er direct van bewust was dat dit mijn ding was. Ik had misschien een beetje
klamme handen omdat het oordeel nog geveld moest worden door de
controleur/chef. Zeker nadat hij in de buurt van Rijswijk een ballpoint
rechtop op de betaaltafel zette en zei dat ik het pas goed deed als de pen
zou blijven staan. Dat was natuurlijk niet mogelijk maar hij wilde daarmee
aangeven dat netjes rijden zou zorgen dat passagiers ontspannen rechtop
konden blijven zitten. Netjes gas geven, netjes remmen, netjes door de
bochten en geen stoeprandjes enz. enz. Gelukkig kreeg ik een hand van hem
toen we terug waren bij de vestiging en hij zei dat ik door de ballotage was
gekomen. Daarna begon het echte werk natuurlijk pas, het leren van alle
types bussen, alle lijnen en zones en het omgaan met de gebruikelijke zaken
die in die tijd absoluut anders waren. Geen luchtvering,
geen lagevloerbus, geen automatische schakeling, geen klimaatregeling, geen
luxe chauffeursstoel, weinig wegen geasfalteerd, wel stuurbekrachtiging maar
lang niet zo als nu, handmatig de filmkast verstellen om er een paar te
noemen. Maar dat was toen de
manier, je wist niet beter en voor mij gold het besef dat ik eigenlijk
genoot van de manier waarop jij daardoor de baas was van de bus. Tegenwoordig
bepaalt een bus zelf veel door alle aanwezige elektronica en beperkt de invloed van de
chauffeur zich tot het resetten van de bus zoals je ook een computer reset
oftewel gewoon alles opnieuw opstarten. Dat helpt in veel gevallen behalve
bij een lekke band. Je kon in die tijd, als je er eer in legde, de
versnelling van een bus dusdanig gebruiken dat je passagiers niet eens
merkten dat je schakelde. In tegenstelling tot latere ontwikkelingen toen de
automaat z'n intrede deed en de bus soms schakelde als het jou niet uitkwam.
Je draait de tijd niet meer terug en dat is in de meeste gevallen maar goed
ook maar ik ben reuze blij dat ik die tijd meegemaakt heb.
Wordt vervolgd.
Hartelijke groeten,
Wim Koeleman (kameleon@ziggo.nl)
Wijsheden:
Het leven begint op het moment waarop je je niets meer aantrekt van wat andere mensen over je denken. (Godfried Bomans)
Vrienden zijn mensen die alles van je weten en toch vrienden zijn.
Echt belangrijke mensen zijn mensen voor wie belangrijk zijn niet belangrijk is.
terug naar de
