terug naar de

 
07 juni 2018

N i e u w s   i n   B u s b r i e f f o r m a a t 
____________________________________________                                                                                          
 
Verhalen en foto's
van en over
oude en nieuwe bussen
 
Inhoudsopgave:
Goud van Oud - John Oron - Abri's - Arthur - Gedicht - Aad - Oops - Bosnië - NZH - Costa Rica
Uitsmijters: Bingo lijn 15 - Overdwars - Ambulance
Busbioscoop: Verkeerde pedaal?
Busbabbel: Lezers vertellen
 

Wat is het toch iedere keer weer een opgave om keuzes te maken. De voorraad foto's is zo enorm omvangrijk dat ik de neiging heb iedere busbrief weer groter te maken. Ook in deze brief moest ik enige inhoud schrappen en alvast in de map met de naam Busbrief 149 plaatsen. Dus het begin van editie 149 is al gemaakt. Hierboven is een strippenkaart te zien van een wasmiddelactie waarmee in 1988 betaald kon worden. Het chauffeursstempel geeft zone 5080 aan en dat is het gebied rond Elst en het Nationaal Park de Utrechtse Heuvelrug.
Ga er maar eens goed voor zitten, ik wens jullie een aangename zomer zonder wolkbreuken, tornado's, bevingen en zonnesteken toe.

      
Goud van Oud:
Volgens mij zijn bussen van de GEVU (Gemeentelijk Energie- en Vervoerbedrijf Utrecht) niet vaak in beeld geweest in de busbrieven. Schande. De GEVU staat in busbrief 50, 96 en 97 en nu hier met een goedmakertje, de 57 uit 1957 die in maart 1958 actief in dienst kwam. Een Leyland met een carrosserie van Werkspoor die zijn einde vond in 1975 bij de sloper. Op de foto zien we dat chauffeurs weinig ruimte hadden en moesten passen en meten in de binnenstad van Utrecht. En dat zonder stuurbekrachtiging!!! Verder valt het front op als afwijkend van de bolramers in het streekvervoer en zie ik een soort 'ogen' onder de rechter ruitenwisser waarvan ik de functie niet ken. (bevestiging voor een informatiebordje?) Ook de reclame aan de dakrand was een stadse uitdossing.

Van Olaf Horn ontving ik de volgende aanvulling:
Wat betreft die foto van die oude Utrechtse stadsbus, die haken aan de voorzijde waren inderdaad om daar borden aan op te hangen. Hetzelfde heeft jarenlang op de Amsterdamse rode standaardbussen (en daarvoor ook op de oude blauwe bussen) gezeten. Daar werden ook bordjes aan opgehangen, bijvoorbeeld "laatste rit"of "naar garage", in de tijd dat de bussen nog geen richtingfilms hadden. In Amsterdam werden deze haken "lummelhaken" genoemd. En dat zal bij het GVU ook zo geweest zijn. Overigens werden vroeger daar ook de PTT-brievenbusjes aan opgehangen, die brievenbusjes werden bij het Centraal Station geleegd door PTT-personeel.

Olaf stuurde 3 foto's mee waarop de lummelhaken eveneens zichtbaar zijn.
1 - De eerste (kleuren)foto is van de GVBA 88  uit 1987 op Amsterdam CS
2 - De tweede foto is van de GVBA 324 uit 1981 op Amsterdam Amstelstation
3 - De derde foto is van de GVBA 371 uit 1987 op  Amsterdam station Sloterdijk

Aanvulling van Yozu Bruinsma:
Over deze foto van de GEVU WS bus in de Servetstraat het volgende. Ik heb jaren op lijn 2 gereden met een DAF-standaard. Omdat de onderdoorgang is afgesloten (zie foto) wilde ik het oude kunstje met Museumbus 27 doen. Lukte niet omdat er een reuzenbrievenbus aan de gevel hangt! Die blauwe op de foto van Google. Moest ik toch delen van het terras verplaatsen voor ik verder kon. Extra: Momenteel beheer ik 2 Facebook bus pagina's. "Behandelgebouw" en "Bus in Japan by Yozu Bruinsma".

Op deze foto de 7461 van de FRAM (Friese Autobus Maatschappij "FRAM" N.V.) op weg van Oosterwolde naar Steenwijk als lijn 27. Het chassis van Leyland-Werkspoor en de opbouw van Hainje. De bus stamt uit 1963 en was oorspronkelijk van de NTM en kwam in 1971 bij de FRAM om daar 10 jaar te rijden voor de sloper in beeld kwam. Een van de verschillen met de bus hierboven is de instap. Bij de stadsbus 'inpandige' deuren en hier de bekende naar buiten bewegende deuren.

Ook in het Westland was de bolramer een bekend verschijnsel in die jaren. Hiervan is de 4697 bewaard gebleven wat niet gezegd kan worden van deze 4822. Deze bus startte bij de Twee Provinciën in Ridderkerk in 1960 en ging in 1971 mee naar Westnederland waar de wagen in 1974 afgevoerd werd. Er is nooit meer iets van vernomen (behalve nu in de busbrief). Van Aad Westerduin kreeg ik deze foto gestuurd en hij kwam achter de naam van de chauffeur die hier in een ongedwongen houding poseert. Het is Joop van Brakel.

      
door John Oron:

Twee gelede bussen met enkele tientallen jaren verschil. De bus van de toekomst  en daaronder de bus van het verleden. Die toekomst is steeds sneller actueel want deze R-Net bussen zijn intussen alweer ingehaald door Future bussen en de ontwikkelingen staan nog steeds niet stil. Waar de bus van het verleden in de meeste gevallen een levensduur had die rond de 20 jaar lag, is tegenwoordig de helft daarvan, dus 10 jaar, al een hele prestatie.

Neem de bussen van Bravo. Lijkt alleen in lengte nog op de historische gelede busvloot, voor de rest is het een fraai product van deze tijd. Misschien zijn er lezers die bij de naam Bravo geen belletje horen rinkelen maar deze naam siert het openbaar vervoer in de regio Brabant na de overname door Arriva in 2015. Samen met Hermes (een dochterbedrijf van Connexxion) wordt onder de naam Bravo een onderling verdeeld Brabant van openbaar vervoer voorzien. West- en Oost Brabant door Arriva en Zuidoost Brabant door Hermes. De naam Bravo is afgeleid van ‘Brabant vervoert ons’.
De eerste foto laat een gelede bus zien uit de elektrische busvloot bestaande uit 43 bussen, de 9538 van VDL met een elektromotor van het Duitse Siemens. De serie heeft de nummers 9500 t/m 9543 gekregen. Het opladen gaat door middel van een zogenaamde pantograaf die midden op het dak zichtbaar is.

De 2e foto laat zien dat er achter het 'motor'luik weinig te vinden is wat aan een ouderwetse motor doet denken. De traditionele monteur heeft tegenwoordig al veel meer weg van een elektricien en met de komst dit soort bussen zal dat alleen maar toenemen.

Drie op een rij netjes aan de oplader. De 9526, 9507 en 9525. Het zal wel aan mij liggen maar het komt allemaal wat steriel op mij over vergeleken met de bussen die tot de vaste klanten van de busbrief behoren. Het zal wel een kwestie van wennen zijn.

Links zijn de oplaadpunten in beeld en recht voor is een lijnenpatroon te zien met een belangrijke functie namelijk het afstellen van de spiegels. Hier kun je de dode hoek links en rechts van de bus zoveel mogelijk beperken door de boel juist af te stellen voor je het vestigingsterrein verlaat en de openbare weg op rijdt.

       
Abri's e.a.:
 Geen idee of de kunstenaar die dit hartvormige abri-achtige kunstwerk bedacht, ook voor ogen had dat er iemand zijn roes zou uitslapen op deze romantische plek. Het kan ook zijn dat het helemaal geen abri is en dat die meneer door het lange wachten op de bus, geleidelijk weggezakt is......  

Collega Eline heeft iets met dieren. Wie niet zou je dan zeggen want het aantal huisdieren in Nederland is bijna niet meer in cijfers uit te drukken maar bij Eline is het anders. Zij ontfermt zich over dieren die een helpende hand kunnen gebruiken. Een dwalend eendenkuiken of een verdwaasde haas midden in het drukke verkeer. Ook gewonde vogels kunnen op haar rekenen. Ze legt ze gerust onder haar chauffeursstoel en regelt een dierenambulance of zorgt zelf einde dienst voor een oplossing. Niet vreemd dus dat zij een oog liet vallen op deze poes die gelukkig geen hulp nodig had maar bij het eindpunt in Delft geduldig zat te wachten.

Geen abri en geen haltebord maar wel een omleidingenbord waar je van opkijkt. Ik hoop dat er weinig mensen op 3 mei naar de hemel wilden gaan want die is helaas enige tijd niet bereikbaar geweest.......

      

Van Arthur ontving ik geruime tijd terug de nodige foto's en teksten met betrekking tot de 1600/1700 serie Leylands. Tussen deze foto's trof mij een tweetal foto's van de 1697. Op de eerste foto is de bus duidelijk in dienst van de DVM (N.V. Drentse Vervoer Maatschappij) met het strakke logo dat volgde op het oorspronkelijke logo dat ook op de startpagina van de busbrief staat afgebeeld. De bus is in 1981 gebouwd en behoort tot een flinke serie van nummer 1625 tot 1712.

Arthur schrijft: De 1694 t/m 1698 weken af van de eerste serie 1600 wagens van de DVM. De serie had brede deuren en kende achter de instap slechts een enkele stoel. De eerste serie had smalle deuren en een dubbele voorbank. De 1694 -1698 hadden tevens het lijnnummer ook aan de zijkant. Van de 1600 serie Leyland/den Oudsten gingen de 1663 t/m 1693 naar de FRAM en de 1694 t/m 1698 kwamen dus bij de DVM terecht. Deze modellen weken af van de eerste serie door de brede voordeuren en het lijnnummer aan de zijkant. Het bouwjaar van 1694-1698 was 1981.
In 1980 en 1981 verschenen de laatste Leyland bussen in Nederland. De 1625 t/m 1662 kwamen bij de DVM ter vervanging van oude Scania bussen en in plaats van de verbrande wagens uit Emmen (zie busbrief 135). Op 27 oktober 1979 ging de busstalling in deze plaats in vlammen op. Hierbij gingen volgens verschillende bronnen tussen de 16 à 20 bussen verloren, sommigen nog geen halfjaar oud. De 1663 t/m 1693 gingen bij de FRAM rijden. Westnederland kreeg uiteindelijk de laatste Leyland bussen, de 1699 t/m1712, uiteindelijk verdeeld over o.a. Delft en Boskoop.

Later kreeg de 1697 het nieuwe logo opgeplakt wat hier met een beetje sneeuw gedecoreerd op de foto staat.

      

Arjen Boswijk stuurde mij een aantal gedichten waarvan in busbrief 143 de eerste geplaatst is. Deze keer dus alweer zijn 6e poëtische (Griekse) inzending.

Dit gedicht lijkt mij een jeugdherinnering van Arjen. Busvervoer speelt een grote rol en wie weet is de bus op de foto een van de wagens uit het gedicht. 

 

      
Tegenwoordig onherkenbaar vergeleken met deze foto. En dan bedoel ik dus het station Hollands Spoor in Den Haag waar de 4573 staat afgebeeld in een rustig straatbeeld. Kom daar nu nog maar eens om.....
In 1964 werd deze Leyland/Verheul gebouwd voor de WSM wat, zoals al eerder in deze busbrief vermeld, in 1969 overging in Westnederland en daarmee ook deze 4573 die het uithield tot juni 1982. Omdat ik mijn eerste stappen in het OV 'pas' in 1983 zette, heb ik deze bussen niet meegemaakt. Wel heb ik met de korte versie van deze wagens  kunnen rijden in de vorm van de 5400 serie waarvan er in 1983 nog een aantal in dienst waren. Hiervan is een impressie te vinden in busbrief 6.

De 2e foto laat een reiswagen zien. Geen handige wagen voor de lijndienst gezien de grote voordeur en het ontbreken van een achterdeur. Daarom ook was het natuurlijk een reiswagen.....;-)
Even zoeken en ik kom uit bij een Guy-Victory met een opbouw van den Oudsten. De wagen staat hier mogelijk bij de vestiging van Westnederland in Sliedrecht of Ridderkerk(?). De bus reed namelijk voor Twee Provinciën/AV Jutphaas en stamt uit 1967. In 1969 werd de boel samengevoegd tot Westnederland maar volgens mijn informatie werd deze bus ook in 1969 afgevoerd. Een verdere levensloop is mij niet bekend.

       
Foutje:
Van John Oron kreeg ik deze afbeeldingen toegestuurd en ik werd maar weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt dat het dagelijks heelhuids rijden van een dienst, geen vanzelfsprekendheid is. Hoe vaak denk je op een provinciale weg niet aan wat er allemaal kan gebeuren als een van je medeweggebruikers even niet oplet.  In dit geval zijn in Almere op vrijdag 3 november 2017 twee bussen van Connexxion frontaal op elkaar gebotst op een busbaan. In totaal raakten 14 mensen gewond. Een van de twee buschauffeurs raakte bekneld en is zwaargewond en werd geopereerd. De andere chauffeur moest ook naar het ziekenhuis voor controle maar kon al gauw weer naar huis. Het ongeluk gebeurde nabij bushalte Noorderplassen Zuid. De meeste inzittenden van beide bussen werden in een nabijgelegen ruimte opgevangen. Onder deze afschuwelijke beelden staat een foto van de Ambassador 8298 in betere tijden.

                              

       
Bosnië:
Voor de buitenland rubriek opnieuw aandacht voor bussen in Bosnië. Co Rozendaal heeft mij een flinke serie foto's gegeven en ook een lijstje met nummers van bussen die in Tuzla gesloopt zijn (het jaar 2000).
Op de eerste foto zien we op flinke afstand een onordelijk beeld van een schots en scheef staande vloot bussen waardoor ik mij niet aan de indruk kan onttrekken dat we een buskerkhof in beeld hebben. Dit wordt bevestigd met de 2e foto,

En ja, een ontluisterend gezicht. Ooit fier door het Groningse landschap rijdend, ligt deze GADO bus triest op z'n zij. Er wordt altijd flink geplukt van zulke overleden wagens maar dit is wel erg radicaal gebeurd. Er is niets van de bovenbouw overgebleven. Stoelen, wanden, ramen, deuren en wat eigenlijk niet, is verdwenen. Het stuur hebben ze blijkbaar nog niet nodig gehad. Helaas geen herkenbare zaken waarmee ik de identiteit van deze bus kan achterhalen.

Zoals al gemeld, een lijstje bussen die in Bosnië hebben gereden maar de eeuwwisseling niet hebben overleefd.

      
100 Jaar NZH - 50 jaar busvervoer:
Na de eerste afbeelding in busbrief 147 waar de eerste NZH bussen uit 1931 stonden te pronken, nu een 2e tekening uit de verzameling van Co Rozendaal. Bustypes uit de jaren 1935-1940 met merken als Guy, Kromhout en anderen. Weer een fraaie tekening en als onderstaande foto niet goed leesbaar is, kun je op de foto klikken voor een grotere versie die wel alles beter laat zien.

      
Costa Rica:
Van collega Jan van P. kreeg ik bijgaande foto's toegestuurd van zijn ervaringen met het OV in Costa Rica.

Jan vertelde over de rommelige manier van werken bij wat voor een busstation moest doorgaan. Wat zijn wij dan toch een geordend volkje of zijn we misschien iets te precies. Ik merk vaak genoeg dat collega's geheel van slag raken als bepaalde zaken niet volgens het boekje gaan en er geïmproviseerd moet worden. Nou , Jan kan je vertellen dat zoiets op Costa Rica in ieder geval geen opzien baart. Neem de tijd, 2 minuten vertraging? Wat betekent dat op een mensenleven? Niet zo stressen, relax.
De eerste foto laat de ene kant van het busstation zien en op de 2e foto zien we de situatie vanaf de perrons. Duidelijk is het dat het een kopstation betreft om maar eens een term van een treinstation te gebruiken.

Een van de eerste zaken die Jan mij vertelde was het feit dat de chauffeurs daar gebruik maken van een soort schuimrubberen geldbak die gewoon open en bloot naast de chauffeur staat. Blijkbaar zijn er nog mensen die andermans eigendom met rust laten want er werd absoluut niet moeilijk en nerveus gedaan over de geld'bak'.
Het interieur van zo'n bus is duidelijk onderhoudsvriendelijk gezien het gladde oppervlak van de stoelen. Comfortabel is anders maar slijtage en schoonmaak zijn hiermee flink ingedamd.

      
Uitsmijter(s):
 Collega Ruurd V. stuurde mij deze foto. Het betreft een heel originele actie waarmee op een speelse maar ondubbelzinnige wijze aandacht gevraagd wordt voor de juiste dienstverlening.
 
 

Sommige chauffeur zijn in staat bijzondere verrichtingen uit te voeren. Er was ooit een filmpje waarop te zien was hoe een chauffeur zijn bus keerde op een weggetje naast een afgrond met een minimale speelruimte om te steken. Of de chauffeur op deze foto ook zoiets in gedachten had, durf ik niet te zeggen maar hij heeft het wel knap gedaan. Leuk klusje voor het sleepbedrijf. Hij heeft hopelijk geen ambulance nodig gehad want daar hebben ze hier en daar in deze wereld heel bijzondere voertuigen voor in dienst zoals te zien is op de derde uitsmijter.

             
                 

       
Busbabbel, lezers vertellen:
 Rudolf is oude busbrieven aan het doorlezen: Ik wil even iets sterks bevestigen. Je kan een bus inderdaad aanduwen (busbrief 104 - foto 7). Bij Scaldis uit Sint Willebrord heb ik dat een keer gedaan. Mijn bus stond in Breda met lege accu's. Dat start dus tamelijk lastig. Meerdere bussen op het terrein aldaar aanwezig, dus mankracht genoeg maar ruimte om aan te duwen een stuk minder. Er was nog vier meter vrij vóór de bus. Vier man achter de bus, ik erin om de koppeling te bedienen en te remmen.
1 meter aanloop, 1 meter starten, 1 meter remmen en 1 meter veiligheidsmarge is precies 4 meter. Gelukt, de bus sloeg aan. Met een koude motor was dit geintje waarschijnlijk niet gelukt.

Nick Roestenburg: Als buschauffeur in Doetinchem en omstreken kan het gebeuren dat je gevraagd wordt naar de ‘Wei van Ome Karel’. Een heus pleintje aan de doorgaande weg tussen het centrum en het station van Doetinchem. Via deze weg rijden diverse buslijnen. Het vee in deze ‘wei’ heeft echter wel inmiddels plaats gemaakt voor heilige koeien van blik.
     

Arthur schrijft: In augustus 2009 startte de Vuelta in Drenthe. Zondag voerde de tweede etappe naar Emmen, ik zou die middag met een bekende mee gaan op lijn 21 naar Emmen. We moesten twee keer achter elkaar naar Emmen om half vier en half zes vanuit Assen en dan een uur later weer terug naar Assen. De chauffeur geeft me een vaag kopietje voor de omleiding in Emmen. Na veel gepuzzel kom ik erachter dat we na het dorp Erm de N 34 op moeten richting Odoorn en dan terug naar Emmen. Na een kleine drie kilometer krijg je de afslag richting Emmen. Deze komt uit midden in het centrum. Ik zeg 'dit gaat niet lukken' want bij de bioscoop staan hekken op de weg. We hadden die middag de 7830, een gelede Scania, bij ons. De hekken werden open gedaan en daar reden we tussen de dranghekken en tussen een zwaaiend publiek dus dan maar terug zwaaien en aanhanger zwaaide ook tussen de hekken. Soms zeg ik tegen collega's dat ik op de route van de Vuelta ben gekomen. Dit was in de Arriva tijd.

Arthur schrijft nogmaals: Vroeger ging men in Assen op lijn 22 naar Coevorden alwaar je twee uur pauze had. Meestal een lege rit en daarom had een Asser chauffeur zijn vrouw meegenomen om een boswandeling te maken. Op het station ging de bus aan de kant en kon het paar genieten van de wandeling. Toen ze de tocht hadden voltooid ging het richting de bus maar die bleek weg te zijn. Na een tijdje stopte er een auto en men vroeg waar ons echtpaar naar zocht. De buschauffeur antwoordde dat hij zijn bus zocht. De man in de auto antwoordde: "Ik heb wel een bus zien staan, ik breng jullie wel even". Dwalend door het bos waren ze de weg kwijt geraakt. Een boom is een boom en na zo'n wandeling lijken ze allemaal op elkaar.........

Arthur schrijft een derde voorval: Tijdens de lange reparatie van de Hainje wagens 1973 en 1974 in 1987 kregen we in Assen de beschikking over bus 243. De DVM had een eigen nummering maar het NS nummer was 5574. Deze bus had geen achterdeur maar alleen voordeuren. Op een ochtend reed Jan D. naar busstation de Punt met lijn 51 naar Groningen. Bij de Punt kon men overstappen op een bus die via Eelde naar Groningen rijdt. Vlak voor de Punt roept Jan door de intercom het verzoek om achter uit te stappen. Morrend loopt de meute naar achteren en aangekomen bij de achterbank zien ze slechts een nooddeur. "Hé chauffeur" zeggen ze tegen Jan, "waarom laat je ons naar achter lopen als er geen deur is"? Droog zegt Jan: "Ik wilde even kijken of jullie al wakker zijn."

     
Busbios(coop) film(pje):
Elke chauffeur komt vroeg of laat in een situatie terecht waarbij je je afvraagt waarom iets gebeurt. Jaar na jaar rijdt een beroepschauffeur zonder problemen en opeens komt er een moment dat het mis gaat. In het hoofdstuk 'OOPS' is dat hierboven helaas goed zichtbaar maar ook in dit filmpje is er opeens kortsluiting. En als je zoiets ziet, zeg dan nooit dat het jou nooit gebeurt want dat is vragen om ellende. Ik ken genoeg collega's dat dit dachten.
 
 
       
      

"Kun jij nooit een lang weekend vrij nemen van je werk?"
"Nee, ik kan echt niet zo lang wegblijven van mijn werk."
"Ben jij dan echt onmisbaar op je werk?"
"Welnee... maar ik wil niet dat ze dat te weten komen!"

Een oude man vraagt zijn vrouw: “Martha, we zijn nu 50 jaar getrouwd en er is iets wat ik zou willen weten. Ben je me in die 50 jaar ooit ontrouw geweest?”
Martha antwoordde: “Nou Henry, ik moet eerlijk met je zijn … Ja, ik heb je drie keer bedrogen tijdens die 50 jaar, maar altijd met een goede reden.”
Henry was zichtbaar gekwetst door de bekentenis van zijn vrouw, maar zei: “Dat heb ik nooit vermoed. Kan je me eens uitleggen wat je bedoelt met een 'goede reden'?
Martha zei: “De eerste keer was kort na ons huwelijk toen we de lening van ons huisje niet meer konden betalen. Weet je nog die avond toen ik de bankier ging opzoeken? En toen de lening de volgende dag verlengd werd?”
Henry herinnerde zich het bezoek aan de bankier nog en zei: “Dat kan ik je vergeven … Je hebt tenslotte het huis gered. Maar wat dan met de tweede keer?”
Martha vroeg: “Weet je nog die keer dat je erg ziek was, maar we het geld niet hadden voor je hartoperatie? Nou, die avond ging ik de dokter opzoeken en zoals je je herinnert voerde hij de operatie gratis uit.”
“Dat weet ik nog”, zei Henry. “En je redde zo mijn leven, dus ook dat kan ik je vergeven. Nou, vertel me eens over de derde keer.”
“Oké”, zei Martha. “Weet je nog toen je voorzitter van de golfclub wilde worden en je nog 73 stemmen tekort kwam?”

Jeffrey en Louis staan te liften. Er stopt een chique Mercedes met daarin een blonde schoonheid. Zij wil echter slechts één passagier meenemen.
Jeffrey gaat mee en Louis loopt te voet verder.
Na een half uur stopt dezelfde Mercedes bij Louis met achter het stuur Jeffrey en die vertelt zijn verhaal.
"We waren een tijdje aan het rijden toen die blonde griet zei: 'Zie je daar dat bos? Daar rijden we naartoe.'
Ze stopte daar, deed haar bloes uit en gooide die op de grond. Toen deed ze haar BH uit en gooide die op haar bloes.
Daarna deed ze haar rok uit, gooide die ook op de hoop, en toen deed ze haar string uit en zei: 'Nu mag je nemen wat je maar wilt.'
En ik, ik heb de Mercedes genomen."
"Dat is goed gekozen", zei Louis, "wat had je anders met die vrouwenkleren moeten doen?"
 

      

    

 

   
Tot slot:
En? Was het een lange zit? Zoals je hieronder ziet, ben ik er ook maar makkelijk bij gaan zitten. De pijp is voor de gein hoor want ik rook niet maar het staat wel apart. Bekijk nog even de spreuken en kies vooral de juiste muur uit. Pardon? Lees spreuk nummer 3 maar dan begrijp je mijn bedoeling. Graag tot busbrief 149.

Hartelijke groeten,

           

    
Wim Koeleman (kameleon@ziggo.nl)
     

Wijsheden:
      


Er zijn twee momenten waarop je je mond dicht moet houden: Als je aan het zwemmen bent en als je kwaad bent.

Je teveel zorgen maken over de weg die je moet gaan, maakt soms dat je vergeet te beginnen met lopen

Sommige mensen bereiken de top van de ladder en ontdekken dan pas dat die ladder tegen de verkeerde muur staat. (Covey)
 

terug naar de