1 juni 2008

N i e u w s   i n   B u s b r i e f f o r m a a t   <++++>
________________________________________________________

______ Onderwerp: Kiekjes in Canada ____________
   
 Verhalen over oude en nieuwe bussen, 
                           
 
Inhoudsopgave:
Kiekjes in Canada:
Uitsmijter: Hoofddoekenfoon
SlimvanWim: Muisgebruik
Busbabbel: Camera toezicht
 

De vakantietijd staat voor de deur en ik wilde daarom graag weer eens op reis in deze busbrief. Nadat Noorwegen in brief 69 aan de beurt was, ben ik verwend met vele foto's uit diverse landen van collega's die op vakantie zelfs nog aan mij dachten. Bijdragen uit Griekenland, Egypte, Zuid-Afrika, Zwitserland, Engeland en een 2e liefhebber van Noorwegen staan te popelen op mijn harde schijf om geplaatst te worden. Op de busbrief over Noorwegen heb ik veel reacties gehad dus ervan uitgaande dat dit voor herhaling vatbaar is, deze keer Canada. Voor de cijferaars onder ons heb ik het vervelende bericht dat ik niet al teveel wagenparkdetails kan geven bij de foto's maar met wat surfwerk op internet kan ik hopelijk toch wat leesbare achtergrondinformatie verzorgen mede met dank aan de makers van de foto's: Roland en Jolanda.
 
Als eerste een oproep. Van Rita R. kreeg ik een vraag over bijgaande foto. Rita is trouwens familie van de Wim Kegge uit de USA (zie eerdere brieven) en zij wil graag weten of deze twee zeer oude tramlampen van de eerste Haagse trams enige waarde hebben en hoe oud ze zijn. Als er iemand meer weet over deze fraaie exemplaren, kan ook daarover via mij contact gelegd worden.
Vanuit Bush-country kwam nog een foto binnen die in deze vakantiebrief niet misstaat. De familie Kegge op reis in een fraaie bus in de vorige eeuw. Ik dacht dat Chico, waar deze familie woont, een afkorting was van Chicago maar mijn kennis van Amerika is blijkbaar te beperkt want Chico is een plaats met 80.000 inwoners in de buurt van Sacramento. De stad is mede gesticht door de eerste goudzoekers in de tijd dat Witte Veder en KlukKluk nog fier te paard over de prairie reden. Op deze foto zijn de paardenkrachten alleen nog te vinden onder de motorkap.

Intro:
Het onderwerp van deze busbrief is dus Canada en dat komt doordat Roland en Jolanda vorig jaar op vakantie gingen naar het land van o.a. de grizzly's (beren), elken (elanden) en het esdoornblad. Zij hebben zich uitgeleefd met de camera en tussen de honderden gemaakte foto's zaten er tientallen met bussen als onderwerp. Velen vermoedelijk speciaal gemaakt voor mij en ik ben Roland en Jolanda daarvoor zeer erkentelijk. Nu de vakantietijd weer is aangebroken ben ik toegekomen aan het maken van een impressie van de bussen uit dit enorme land. Volgens Wikipedia is de naam Canada afgeleid van het indiaanse woord ‘’kanata’’, wat ‘’nederzetting’’ betekent.
Nederland is 41.528 km² groot en Canada is 9.970.610 km² groot. Ik heb geen moeite gedaan om uit te rekenen hoeveel groter dat is maar ons land kan met 5 cijfers uitgedrukt worden terwijl Canada hiervoor 7 cijfers nodig heeft. Canada heeft daarbij 'maar' 2 maal zoveel inwoners als Nederland dus dan mag het duidelijk zijn dat iedereen daar meer ruimte heeft dan wij hier. Ik vermoed dat een Canadees meewarig zijn hoofd schudt als hij mijn tuin ziet. Ach, ik heb een tuintje zo groot als een postzegel maar dat is voor vele anderen die 'driehoog achter' wonen al een luxe dus mij hoor je er niet over klagen.
 
Ter verduidelijking een beknopt reisoverzicht:
Jo(landa) en Ro(land) hebben precies een jaar geleden hun biezen gepakt en zijn de hele maand juni van 2007 in Canada (provincie/staat: British Columbia) geweest. De belangrijkste reden was de natuur aldaar en dat zal iedereen kunnen begrijpen. Gevlogen werd vanaf Schiphol via IJsland, Groenland en over heel Canada om de westkust te bereiken.
In Vancouver werd een camper gehuurd, de grootste die er was (zie foto). De camper was 9 mtr lang en daarmee werden vele duizenden kilometers gereden in de maand juni. (na 3 weken stond de km-stand al op 3800 km).
Toen ging de reis naar Hope langs de Amerikaanse grens en via Vernon en Kelowna (o.a. wijngebieden, de langste drijvende brug - Akanagan Bridge - en het Railway Museum. Dan naar Banff in de Rocky Mountains, het hoofddoel van de reis, om de indrukwekkende natuur te ervaren. Even buurten in Calgary en dan via diepblauwe meren en de oudste gletsjer van 365 meter dik ijs!!!! naar Clearwater en Jasper National Park met vele watervallen en vandaar weer richting kust naar Whistler waar in 2010 de Olympische Winterspelen worden gehouden. Deze route gaat dwars door het "wilde westen". De zogenaamde goldrush route. Whistler is een smetteloos stadje waar alles om de (winter)sport draait. Vanaf Whistler ging het naar het grote Vancouver Island, helemaal naar 'boven' naar Telegraph Cove en Port Hardy, voor o.a. een walvis-excursie, het noordelijkste punt van het eiland en i.v.m. de helaas overvloedige regenval eerder weer terug naar het zuiden, naar Victoria. Hier nogmaals een walvis-excursie en dit keer worden enorme scholen Orka's gezien. Toen terug naar Vancouver en vervolgens in het vliegtuig naar Amsterdam.
De route is hieronder op een Google Earth afdruk grofweg te volgen en ook bij foto 4b en c is te zien over welk gebied en welk deel van de wereld we het hebben.

Foto 1:
Wij denken met de Interliner een polderversie van de Greyhound te hebben uitgevonden maar als je weet wat een echte Greyhound aan kilometers aflegt, kun je om onze Hollandse variant eigenlijk alleen maar besmuikt lachen. De Greyhound in Canada werd opgericht in 1929 als vervolg op de al bestaande Greyhound in Noord-Amerika en kent maar liefst 3700 bestemmingen. Als je dan het kneuterige van ons vervoerssysteem bekijkt dan blijft uiteindelijk een ongekende bescheidenheid over. Hieronder een bus die onderdeel uitmaakt van dit enorme netwerk. De interliner van Canada. De ritjes duren iets langer dan wat wij gewend zijn.

Foto 2:
in de buurt van Kelowna is deze schoolbus gefotografeerd, je ziet in Noord-Amerika en Canada trouwens enorm veel schoolbussen rijden. (Deze heb ik gekozen vanwege de natuur op de achtergrond, red.) Logisch dat schoolbussen geen overbodige luxe zijn want ik zie nog niet gebeuren dat kinderen uit afgelegen steden, dorpen en gehuchten de fiets kunnen gebruiken. Bij ons worden kinderen die 3 straten verwijderd van de school wonen, met de auto gebracht maar voor zulke uitgestrekte gebieden als in Canada is de schoolbus een absolute noodzaak. Schoolbussen zijn in Canada een geval apart. Ze zijn doorgaans geel en in ieder geval te herkennen aan een bord voor- en achterop de bus. Deze bussen stoppen natuurlijk regelmatig om schoolkinderen in en uit te laten stappen. Zodra een schoolbus zijn rode knipperlichten aan doet en eventueel ook een stopbord uitklapt, dan is stoppen verplicht voor het verkeer in dezelfde rijrichting, en ook voor tegemoetkomend verkeer op straten en highways waar de twee rijrichtingen niet van elkaar zijn gescheiden door een barricade of groenstrook. Men mag pas optrekken en de schoolbus passeren wanneer alle knipperlichten uit zijn, het eventuele stopbord weer is ingeklapt en de bus is weggereden. Passeer nooit een schoolbus die zijn knipperlicht aan heeft staan. Schoolkinderen rekenen erop dat ze ongehinderd kunnen oversteken. Bij overtreding van deze verkeersregel gelden zéér hoge boetes. Geen slechte afspraak denk ik als je ziet dat bij ons de kinderen grote risico's lopen omdat het verkeer het geduld niet kan opbrengen om een minuut te wachten.

Foto 3:
De airport shuttle bus in Vancouver. Goede regeling, jammer alleen dat ze geen busbaan hebben dus sta je in de file......redden we de aansluiting voor het vliegtuig naar huis nog??????
Leuk detail is het merk van de bus: 'Blue Bird' en dan geef je zo'n bus natuurlijk een gele kleur........
Blue Bird Corporation is een van 's werelds top busbouwers, zij leveren elk jaar duizenden schoolbussen en commerciële bussen op de busmarkt. Opgericht in 1927, heeft Blue Bird vandaag de dag ongeveer 1800 werknemers. De afgelopen 80 jaar is Blue Bird met een origineel design en productie vernieuwingen toonaangevend geweest. Blue Bird is actief in heel Noord Amerika.
  

Foto 4a-4b en c:
Dit is op Vancouver Island, Victoria. De 8116 is op weg naar Esquimalt en na enig surfen kan ik de locatie laten zien op de 2 bijgevoegde plattegronden. De persoon op de voorgrond is geen willekeurige voorbijganger maar een van de hoofdpersonen van deze reis: Roland.
Al die stangen aan de voorzijde van de bus hebben natuurlijk een doel en zijn er niet aangebracht om aanrijdingen met elanden mee op te vangen. Bij foto 9 zal ik daar de verklaring van laten zien als je die al niet zou kunnen raden.
       

Foto 5:
Een hobby kever maar dan wel eentje die opvalt. De eigenaar heeft er de nodige uurtjes inzitten mag ik aannemen. Het is een eco-freak die vermoedelijk afval gebruikt heeft om dit exemplaar te versieren. De wagen staat de hele dag water te lekken vanwege de fontein op de motorkap. Dit unieke exemplaar werd Vancouver stad gevonden. Geen bus maar toch de moeite waard om een plaatsje te geven in deze brief. Een uitsnede van de 'fontein' zie je links onderin waar je, als je goed kijkt, ziet dat er voor het linkerdeel van de voorruit een verticaal straaltje is te zien.

Foto 6a-6b-6c:
Op 6a een chauffeuse in korte uniformbroek, lekker luchtig in de zomer...misschien een idee?????
Het betaalsysteem van Canada in het OV is: geen los geld voor de chauffeur. Een volautomatisch systeem, de chauffeur hoeft niets te doen op het gebied van afrekenen.
Op 6b zien we het interieur van een traditionele oude bak, pardon, ik bedoel bus. Ook hier zijn de reizigers niet altijd even vrolijk of lijkt dat maar zo. Airco...wat is dat??? Zet je toch gewoon een raampje open en de chauffeur heeft een airco van Blokker in 2 standen. Stand 1: kapot. Stand 2: niet werkend. (zie rechts op de foto t.h.v. de middenstijl)
Op 6c zie je de stadsdienst van Calgary.
     

Foto 7a-7b:
Toen ik deze foto (7a) voor het eerst zag, wist ik niet direct wat het zou zijn hoewel het woord 'Sightseeing' aan de zijkant mij wel een vermoeden gaf. Maar wat een vreemde afmetingen. Gelukkig stond er ook een andere foto bij (7b) waardoor de creatie in een ander daglicht kwam te staan. Het blijft een vreemde verschijning maar voor het doel uitstekend geschikt. Aan de zijkant zie je de talen waarin de toeristen te woord kunnen worden gestaan en tot mijn spijt is het Nederlands niet internationaal genoeg om daar tussen te staan. Voor 35 dollar krijg je als volwassene een 90 minuten durende rondrit.

Foto 8a-8b:
Dit zagen we in Vancouver Chinatown. Opleidingscentrum van Defensie. Onze 1e gedachte was ....oplossing fileprobleem A13 misschien?
Ik geloof niet dat dit de laatste nieuwe versie van oorlogsmaterieel is maar het verbaast me wel dat men het ooit aandurfde om een tank het nummer 13 te geven. Bijgelovig als mensen zijn, zou het best kunnen dat menig militair er met de nodige reserve in plaatsgenomen zal hebben. Net als op foto 5 geen bus maar ter afwisseling gekozen mede door het 'wagenpark'nummer.
Ook 8b is een ander voertuig dan een bus maar misschien iets meer op zijn plaats in deze brief. De metro van Calgary. Vergelijkbaar met Rotterdam.

Foto 9a-9b-9c-9d:
Hier dan de verklaring in beeld voor het hekwerk aan de voorzijde van vele Canadese bussen. Ook op de trolleybussen zitten deze constructies en ze dienen voor het vervoer van fietsen zoals gedemonstreerd wordt op 9c en 9d. (Dit was in Vancouver stad. De enige stad in British Colombia waar wij trolleybussen hebben ontdekt.)
Het lijkt mij voor mijn eigen vervoersgebied geen goed idee want omdat Delft een universiteit heeft en daardoor uitpuilt van de geleerden in spé zouden wij aan zo'n simpel rekje ernstig tekort komen. Volgens mij mogen wij in Nederland zelfs in het geheel zulke zaken niet voorop een vervoersmiddel plaatsen i.v.m. de veiligheid bij een aanrijding. Niet alleen heb je dan in 1 keer een vouwfiets maar de tegenpartij zal door de trappers en het stuur ernstig gewond kunnen raken. Wat misschien wel een idee is, is het maken van zulke uitbouwen voor kinderwagens want daar staat tegenwoordig het gangpad van een bus vol mee waardoor het halteren soms uitmondt in een vorm van kamperen. Instappers kunnen niet doorlopen en uitstappers doen er veel langer over om richting uitgang te slalommen rond deze uit de kluiten gegroeide buggy's. Je ziet soms het gras rond de wielen groeien zo lang duurt het.
Op 9c een Grouse Mountain fietsbus in een buitenwijk van Vancouver, wij waren op weg naar een uitkijkpunt over de stad. Eerst met de seabus naar North Vancouver, dan de bus omhoog naar Grouse Mountain en daarna de kabelbaan naar de top. Voor op de bus zit een fietsrek, dan hoef je de terugweg niet op de bus te wachten, je zet de afdaling gewoon op de fiets in.
Op 9d: Trolleybus lijn 3.De verkeersdrukte tijdens de spits in Den Haag, Rotterdam en Amsterdam bij elkaar is hier niks bij maar het openbaar vervoer is top geregeld. Elke 5 min een bus en de fiets kan gewoon mee voor op de bus.
         
       

Foto 10a-10b:
Tot slot 2 foto's van bussen met een bijzondere functie. Op 10a een privé bus. Op de laatste camping van de vakantie (Dogwood) in Vancouver, buitenwijk Surray, kwamen we deze omgebouwde (kampeer)bus tegen.
Foto 10b: Deze bus kwamen we tegen in Whistler. (Olympisch winterspelen 2010!!!!!). De aluminiumplaten aan de zijkant zijn bakken voor het vervoer van ski's. Het is een oude bus van het merk Dennis.
       

      
Uitsmijter:
In de vorige brief liet ik een vindingrijke meneer zien die zijn eigen hi-fi had uitgevonden. Dat maakte dat Cees H. in de pen klom en mij een foto stuurde die gelijke tred houdt met dit verhaal. Waarschijnlijk een gokgrage mevrouw gezien de kasten om haar heen en zij heeft de hoofddoek een dubbele functie gegeven en haar mobieltje ertussen geklemd zodat ze haar handen vrij heeft om de hendels en de knoppen van de gokkasten te bedienen. Misschien een tip voor islamitische buschauffeuses die handsfree willen bellen!!!!
Dan kreeg ik nog 2 foto's van Leo K. en die vind ik ook zo leuk en passend in deze vakantie-editie dat ik ze als toegift plaats. Op vakantie in Denemarken op het eilandje Fano aan de westkust zag Leo onderstaande buslijn mét bijpassende halte op het strand. Passagiers wordt aangeraden om bij vloed op z'n minst zwemvliezen aan te doen omdat de bus hoogstwaarschijnlijk pas weer bij eb langskomt. Bijzonder is het zeker. Voor de fanaten: het gaat om lijn 17 en de halte heet Nordby.
           

      
    SlimvanWim:
De informatie en de toelichting die in deze rubriek staat beschreven is oorspronkelijk gebaseerd op Windows XP maar werkt ook nog bij latere Windows versies.
Een aantal handigheidjes heb ik in deze rubriek al gepresenteerd in de afgelopen edities maar de tip van deze keer vind ik zelf een grote verbetering in het gebruik van je PC. Ik probeer iedereen er altijd van te overtuigen dat door het wisselend gebruiken van je muis en je toetsenbord niet alleen het gebruiksgemak vooruit gaat maar ook het krijgen van een muisarm kleiner wordt. Toch vinden veel mensen de muis hun grote steun en toeverlaat. Geen probleem, mij hoor je er verder niet over maar als je de muis dan bijna altijd gebruikt, laat het dan zo zijn dat het zo aangenaam mogelijk gebeurt. Je kunt de muis zo instellen dat hij automatisch naar de meest voor de hand liggende knop in het scherm springt. Je hoeft dus niet steeds te zoeken waar de cursor staat en hem dan handmatig naar de juiste knop te brengen maar in 80 % van de gevallen staat de cursor dan gelijk op de goede plaats.
Ga via de rechter muisknop op Start naar de instellingen en kies daarin voor 'apparaten' en klik daar op. Er verschijnt een nieuw venster, klik op 'muis' en in het volgende venster klik je rechts bovenin op 'extra muisopties' kies daar het middelste tabblad: Opties voor de aanwijzer. Midden op dat blad zie je de keuze staan 'Aanwijzer in dialoogvensters automatisch op de standaardknop plaatsen'. Deze optie vink je aan en je klikt op OK. Klaar en nu maar kijken of het ook echt gebeurt. Succes. 

     

BusBabbel:
Vooruitgang is niet te stoppen, ook al zou je het soms met alle plezier willen doen want niet alle ontwikkelingen zijn een verrijking van ons bestaan. Op medisch gebied kan het niet snel genoeg gaan maar in ons dagelijkse bestaan merk je vaak zoveel flauwekul dat je er moedeloos van wordt. Op de bus zou intussen ook het nodige moeten zijn veranderd met het betaalsysteem maar tot nu toe is het nog steeds het oude liedje. Het schijnt nergens in Nederland nog in 1 keer goed te kunnen gaan. Of het is het foute systeem of er zijn verkeerde berekeningen gemaakt of enz. enz. Ook het betalen met de chipkaart lijkt een gebed zonder einde te worden. Het is eigenlijk schandalig dat wij anno 2008, het digitale tijdperk, nog steeds met een stempel en een inktkussentje werken. Dit gebeurde 100 jaar geleden geloof ik ook al dus we lopen hiermee enigszins achter zou ik denken. "Maar we zijn er toch mee bezig" hoor ik dan de verantwoordelijke mensen zeggen. Jaja, in mijn ogen had dit minimaal 10 jaar geleden al geregeld moeten zijn zodat we een beetje gelijke tred houden met de rest van de maatschappij. In supermarkten is het moderne betalen al jaren gebruikelijk en geld uit de muur is zo normaal dat kinderen soms al niet anders meer weten. Waar waren wij in het OV intussen? Een winterslaap gehouden soms? Wereldwijd is een chipkaart geen onbekende meer maar in Nederland kost het blijkbaar veel moeite om het uitvoerbaar te maken. Zal wel met het poldermodel te maken hebben.
Zo kan ik nog wel een voorbeeld van achterstallige vernieuwing noemen. Anno 2008 werken we nog steeds met een stukje spiegelglas als middel om de omgeving in de gaten te houden tijdens het rijden. Als ik het zo opschrijf begrijp je in één keer wat ik bedoel. Dit principe is namelijk ook al zo oud als de weg naar Rome. Er worden aan voertuigen steeds meer spiegels opgehangen om de veiligheid te vergroten maar het blijft een ouderwetse, achterhaalde methode. De hele wereld hangt vol met camera's, van televisiekolossen tot apparatuur zo groot als een speldenknop. Als ik een vuilniswagen voorbij zie komen, merk ik in de cabine diverse monitorschermpjes op waarmee de beste man of vrouw de complete achterzijde van het milieu-voertuig in de gaten kan houden. Waarom dan geen camera's met groothoeklenzen op de plaats van de huidige spiegels. Misschien hoger op de hoeken van een voertuig dan de spiegels om een zo groot mogelijk overzicht te verkrijgen, de juiste plek laat ik aan deskundigen over, maar volgens mij moet er een veel beter zicht mogelijk gemaakt kunnen worden. Een joy-stickje zorgt voor het wisselen van hoek of het inzoomen terwijl 2 of 3 standaardbeelden altijd zichtbaar blijven. Meer veiligheid en minder schades dus de kosten zullen heus wel opwegen tegen de aanschaf. Op provinciewegen raken dan tegemoet komend beroepsvoertuigen elkaar niet meer met hun spiegels waarbij de schrikreactie vermoedelijk nog weleens voor een ongeval zorgt en in smalle straatjes zit je minder vaak klem door de hinderlijke beugels aan de zijkant van je wagen. Als ik de constructies zie die tegenwoordig bevestigd zitten aan bussen en/of trucks dan lijkt mij dat een minuscuul cameraatje pas echt vooruitgang betekent.
       
Surftips:
Witgoed is de verzamelnaam voor alles apparaten die voor 90 % een witte buitenkant hebben zoals koelkasten en wasmachines. Als je van plan bent op dat gebied een nieuwe aan te schaffen dan is deze tip misschien wel goud waard. Op www.virtuelevakman.nl kun je prijs/kwaliteitvergelijkingen opvragen die ik nergens anders zo handig en overzichtelijk heb gezien.
 
Is er dan helemaal geen link op busgebied? Toch wel, een heel aardige zelfs, op www.bus-idee.nl kun je veel informatie vinden over touringcarbedrijven met o.a. tips voor dagjes uit. Ik zou zeggen: klik gewoon eens wat rond.

Klik op:     


       
Grappig:
Een vader staat met zijn zoontje bij de bakker als er een vreselijk opgetutte dame binnen komt lopen. Het jochie kijkt haar een tijdje aan totdat de vrouw vraagt: "Wat is er knul?"
"U bent zeker 18?" zegt het jochie.
Vrouw: "Zeg dat nog eens?"
Jochie: "U bent zeker 18?"
De vrouw begint te stralen en roept door de zaak: "Horen jullie dat, hij denkt dat ik 18 ben, leuk hè, maar ik ben 36."
Het jochie kijkt haar vertwijfeld aan en zegt dan: "Daar snap ik niks van, u komt gelijk na ons binnen en wij hebben nummer 17 dan moet u toch 18 zijn?"
 
Een klein knaapje zat in de bus naast een man die een boek aan het lezen was. Plots zag het jongetje dat de man het boord van zijn hemd achterstevoren droeg. Hij vroeg de man waarom hij zijn boord zo droeg.
Zegt de man, die priester was: 'Ik ben een Vader'. Waarop de jongen zegt: 'Maar mijn vader draagt zijn boord niet zoals u.'
De pastoor kijkt op van zijn boek en zegt: 'Maar ik ben de Vader van velen'.
Het jongetje weer: 'Mijn vader heeft 4 zoons, 4 dochters en 2 kleinkinderen en toch draagt hij zijn boord niet als u!'
De priester wordt ongeduldig en zegt: 'Maar ik ben Vader van honderden' en hij leest verder in zijn boek.
De kleine jongen zit een tijdje stilletjes na te denken en zegt dan fluisterend: 'Misschien kunt u beter uw broek achterstevoren dragen in plaats van uw boord!!'
 
Opa is ruim de 80 voorbij en gaat voor de jaarlijkse controle naar de huisarts. 
Dokter : 'En, hoe gaat het tegenwoordig ?' 
Opa : 'Prachtig, dokter, ik heb de liefde van mijn leven gevonden, een knappe jongedame van 18, Ik ben in de bloei van mijn leven en kijk, we komen net te weten dat ze in verwachting is !!!' 
Dokter: 'Wel, laat me u een waargebeurd verhaal vertellen. Een patiënt van mij gaat ieder jaar op berenjacht. Hij is echter niet meer de  jongste en in zijn verstrooidheid vertrekt hij met zijn paraplu in plaats van met zijn jachtgeweer. Op een gegeven moment staat hij oog in oog met een beer, hij richt zijn paraplu en probeert te schieten. Weet je wat er toen gebeurde ?' 
Opa : 'Nee, vertel !' 
Dokter : 'De beer viel dood voor zijn neus neer.' 
Opa : 'Dat kan niet! Iemand anders moet geschoten hebben!' 
Dokter : 'Wel, om nu op uw geval terug te komen....... .'

   

Tot slot:
      
Dit zegt genoeg...in Vancouver stad
 
Van Niek Uwland kreeg ik een reactie op deze Kiekjes in Canada en hij stuurde ook 2 foto's mee van eigen hand. Ik neem aan dat hij het niet erg vindt als ik uit zijn reactie het volgende hier plaats: Vier jaar geleden ben ik ook naar Canada geweest. Ik heb familie wonen in Abbotsford, 60-100 km (afhankelijk waar je in de plaats bent) ten oosten van Vancouver. Ik ging ook een dag naar Edmonton, alleen ipv een superdeluxe camper hadden wij een heuse 'van' (een soort bestelauto, red.) met 500.000 km op de teller, uitlaat in het interieur enz.enz. (zie foto). Ook gingen we een dag in Burns Lake (tussen Prince George en Prince Rupert) werken, en daar is de andere foto gemaakt, een paar schoolbussen. Ik vermoed dat het dorpje (naar schatting max 5.000 inwoners) een regionale functie heeft wat scholing betreft. Dit jaar hoop ik trouwens weer naar Canada te gaan.
               
Het onderwerp van brief 76 heb ik nog niet 100 % met mezelf afgesproken dus dat is mogelijk nog een verrassing maar ik vermoed dat daar een aantal unieke plaatjes in komen te staan uit een privéverzameling die nog niet eerder het licht hebben gezien. Graag tot volgende keer.
 
Groeten
Wim Koeleman (kameleon@ziggo.nl)
        
          
    
Wijsheden:

Onderstaande zin gaat over bonussen...
                                                

terug naar de